Micha de Winter: De Jeugd wordt geproblematiseerd

Repressief optreden is in. Als in Gouda een handvol Marokkaanse jongens over de schreef gaat, roepen Kamerleden dat het leger er op af moet worden gestuurd. Op stations worden jongeren verjaagd met mosquito’s en wethouders staan voortdurend onder druk om hangjongeren hard aan te pakken. Het werkt allemaal niet, zegt pedagoog Micha de Winter. De sociale omgeving van de jeugd moet ook haar verantwoordelijkheid nemen.

‘Het wordt voorgesteld als "wij zijn de tough guys en we zullen onze tanden eens laten zien", maar ik vind het zo soft als het maar zijn kan. Die burgemeester van Wijk bij Duurstede, die stapt ’s avonds gewoon op die groepen af, in z’n eentje. En dat doet hij ook bij criminele groepen. Hij is pas een echte tough guy.’

Hangjongeren
Er is geen gemeente die niet te maken heeft met het fenomeen hangjongeren, en ze worstelen allemaal met de vraag hoe het probleem aan te pakken. Op zichzelf vindt De Winter het al opmerkelijk dat over jongeren altijd in termen van ‘probleem’ wordt gesproken. ‘Overlast door jongeren wordt als de tweede grote ergernis ervaren, na hondenpoep. Een mooi rijtje: eerst de hondenpoep, dan de jongeren. Dat jongeren overlast veroorzaken, klopt. Maar overlast is per definitie interactief. In m’n eentje kan ik geen overlast veroorzaken, ik heb iemand nodig die zich aan mij ergert. In het overheidsbeleid vind je dat interactieve karakter van het probleem niet terug. Het zijn in de praktijk alleen de jongeren die worden aangesproken. Maar als je vervolgens met wethouders spreekt, zeggen zij dat ze voortdurend door buurtbewoners worden gebeld. Die wethouders ervaren dus wel dat het een interactieprobleem is, maar ze staan onder politieke druk om hard op te treden tegen de jeugd. Dat is het politieke klimaat, maar daarmee wordt het beleid nog niet effectief.’

Tweederangsburgers
Jeugdbeleid, zegt De Winter, is niet slechts beleid dat problemen van de burger oplost. ‘De aandacht voor criminaliteit, schooluitval - allemaal belangrijk, maar ik mis iets positiefs in het jeugdbeleid. Een wethouder moet ook bezig zijn met positieve dingen voor jongeren in zijn wijk, stad of dorp. Als je jongeren beschouwt als een categorie die moet worden weggejaagd, dan geef je ze de boodschap dat je ze vooral beschouwt als lastpakken, dat het eigenlijk tweederangsburgers zijn die er niet echt bij horen. In mijn ogen voer je jeugdbeleid in het kader van de democratie. Het zou ook tot doel moeten hebben jongeren bij het samenleven te betrekken.’

Voor het hele artikel kijk op de website van de VNG!

Bron: VNG Magazine, 4 februari 2011