Ouderen zijn niet saai en uit de tijd. Natuurlijk willen ouderen niet alles wat we ze voorschotelen. Dat is trouwens maar goed ook. Vanuit gebruiksoogpunt valt er nog veel te verbeteren aan produkten en diensten.
Op de meer sociale terreinen drukken ouderen duidelijk hun stempel. De meest gebruikersvriendelijke dienst is het ouderenwerk. Heel praktisch en functioneel: tafeltje dek je, sociale alarmering, zelf hulp en ondersteuningsgroepen, vrijwillige adviesbureaus, praatgroepen, studieclub's, etc. Al het denkbare en zinvolle is mogelijk. Voor een prikje zit de overheid op de eerste rij. Er is trouwens geen groep die zo goed georganiseerd en actief in de samenleving staat dan de ouderen en hun bonden. Naast kienen, kaarten en koersballen, zijn ouderen ook op andere terreinen actief met woning inventarisatie, ziekenbezoekdienst, computercursussen, belangen behartiging, ouderen en geloven.
Ouderen houden ons alert door dingen te doen en ons in beweging te zetten. Of het nu gaat om de kwaliteit van zorgvoorzieningen, of hoe de balans tussen vrijwilligerswerk en betaald werk moet gevonden worden. Is het niet goed schiks dan maar kwaad schiks. Daar waar zorg niet aansluit op de behoeften van de oudere klant daar nemen de kosten hand over hand toe. Het gaat niet op om de zaken om te draaien en te zeggen dat de zorg aan ouderen onbetaalbaar wordt. De zorg en dienstverlening wordt onbetaalbaar daar waar men de oudere klant niet serieus neemt. WMO gelden ter preventie van erger blijven liggen en worden op gemeentelijk niveau voor andere dingen aangewend. De kans is dan ook heel groot dat op een later tijdstip de verzorgingskosten in een veelvoud toenemen.
Voor de samenleving is het natuurlijk prettig als er veel vrijwilligers actief zijn. Hierdoor kunnen er ook veel activiteiten tegen lage kosten uitgevoerd worden. Maar minstens zo belangrijk is dat de kwaliteit van de dienstverlening toeneemt door de inzet van vrijwilligers. Oudere vrijwilligers kunnen op een heel informele wijze contact leggen en krijgen deuren open die anders gesloten blijven. Voor de samenleving is het van belang dat mensen niet tussen wal en schip vallen . Door het uitoefenen van vrijwilligers werk blijven ouderen betrokken bij de samenleving, maken deel uit van een netwerk en benutten hun kwaliteiten die anders veel te snel verloren dreigen te gaan.
Ouderen schromen niet om opvoedkundige taken op zich te nemen. Naast hun belangrijke rol als het grootouderschap worden er verhalen verteld en voorgelezen op scholen. Door te vertellen over vroeger en wat hiervan te leren valt kan op een prettige wijze een stuk van onze nabije geschiedenis aan de jeugd overgedragen worden. Belangrijker nog is dat men laat zien hoe het leven geleefd kan worden en welke zingevende momenten hierin opgesloten liggen.
En uiteindelijk dwingen ouderen ons om te gaan met de dood. Hoe moeilijk wij het ermee hebben om afscheid te nemen van onze ouders, niet omdat het sterven onwaardig is, dat is in een enkele situatie slechts het geval. Echter veel meer omdat we vergeten zijn dat de dood bij het leven hoort en we in ons drukke hollen, vergeten zijn dat het om een zinvol bestaan gaat. Goed afscheid nemen is een kunst op zich. Als we met ouderen omgaan leren we iets over ons leven en de functie van de bezinning op het leven.
Nee ik maak me geen zorgen om de ouderen. Zij zorgen over het algemeen goed voor elkaar en voor zichzelf en als dat in mijn ogen niet meer zo goed verloopt is dit vaak eerder een probleem van mezelf dan van de ouderen.
Waar ik me wel zorgen over maak is datgene wat wij als burgers en dienstverleners laten liggen om nog zinvol oud te kunnen worden. Wat ik zeker weet is dat het werken met ouderen boeiend, actief, verantwoordelijk, zorgzaam, lerend en zingevend is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten