Een stukje voor mijn weblog van Jeroen Dijsselbloem ontvangen:
Afgelopen donderdag was ik bij Raf Daenen. Ze zeggen we dat je aan de politiek geen vrienden overhoudt, maar ik hoop zeer dat dat niet klopt. En dat ik Raf over vele jaren, als ik allang uit de politiek ben, nog regelmatig spreek.
Steeds meer mensenin de PvdA beseffen dat de libertaire nadruk op individualisme tegen zijn grenzen aanzit. En er al te vaak over heen gaat. Denk aan het onbegrensde graaien aan de top, of het ongetemde gedrag tijdens Oudjaar. De oorsprong van deze vormen van "zelfontplooiing" ligt in de jaren zestig toen de beklemmende normen van de gemeenschap werden afgeworpen. Het individu moest de ruimte krijgen. De overheid was nog steeds heel belangrijk voor sociaaldemocraten uit die tijd, maar vooral in het leveren van datgene waar het individu recht op had. En verder wegwezen. Geen plichten. En het individu was natuurlijk ontslagen van zijn horizontale 'verplichtingen' ten opzichte van andere medeburgers.
Veel van onze nutsbedrijven, van ziekenhuizen en scholen tot corporaties, zijn ooit ontstaan vanuit die horizontale betrokkenheid tussen burgers onderling. Maar geleidelijk aan is alles via de overheid gaan lopen. Corporaties dienden niet langer hun bewoners, voorheen lid van de vereniging, maar legden slechts verantwoording af aan de overheid. De oriëntatie ging omhoog en steeds minder naar de mensen waar het toch om begonnen was.
Rechts hekelt de afhankelijkheid van burgers van instituties en de overheid en stelt daar eigen verantwoordelijkheid tegenover. Red uzelf. Ons verhaal is mensen alleen goed en veilig kunnen functioneren in sociale verbanden. De overheid moet zich niet terugtrekken om het individu aan zijn lot over te laten maar om weer ruimte te bieden voor nieuwe gemeenschapsvorming.
Eén voorbeeld: in de Jeugdzorg grijpen we steeds sneller en verder in. "We" zijn in dit verband professionals namens de overheid. We halen kinderen uit hun sociale omgeving, zetten ouders aan de kant. Terwijl veel problemen juist kunnen worden opgelost door de sociale omgeving van het gezin in te schakelen. Pieter Hilhorst, de VARA-Ombudsman, schreef het mooi in de Volkskrant eind december: Links moet inzetten op sociale veerkracht en zelfredzaamheid (zie www.stadinbeweging/wikistad). Klassiek sociaaldemocratisch.
Daarover sprak ik met Raf aan zijn keukentafel. De houtkachel aan, de sneeuw op het veld. Gelijkgezinde geesten. We waren er snel uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten