Cultuur zet mensen aan het denken

Met een onverwacht optreden in de theatervoorstelling "Mahagonny Songspiel & het lied van de stad" vroegen de Eindhovense wethouder Mary Fiers en het Tilburgse kandidaat-statenlid Tine van de Weijer gisteravond aandacht voor de komende Provinciale Statenverkiezingen.

In de voorstelling , die het Zuidelijk Toneel speelde in het Parktheater, acteerden ze samen in het decor van een roodgekleurde bouwplaats. Ze verrasten de schouwburgbezoekers tijdens de voorstelling met rozen en de boodschap: "Wat heb je een aantrekkelijke... stem!"

In de wervelende voorstelling draaien een twintigtal kleine podia over het toneel. Hierin trekt het moderne stadsleven voorbij tegen de achtergrond van de muzikale, politieke satire ’Mahagony Songspiel’ van Kurt Weill en Bertolt Brecht. In de voorstelling betrekt het theatergezelschap mensen uit de steden waarin de voorstelling wordt opgevoerd.

Waarom ik op Raf ga stemmen

Raf is een man die op geheel eigen wijze problemen en zaken aanpakt, met een niet aflatende inzet die respect afdwingt.

Deuren laat hij altijd op een kier. Hij geeft niet op, blijft in gesprek. En dat is ozo essentieel. Het gaat om samenwerken en samenleven.

Ik ken Raf  lang en weet dat hij doet wat hij zegt en zegt wat hij doet, ook wel: Walk the Talk. En dat is heel belangrijk.

Raf zet mensen aan het denken, activeert en krijgt ze in beweging en dat is ozo nodig. Het is zijn onconventionele manier van optreden, het zoeken naar onbewandelde paden  die mij zo aanspreken en waarin ik een groot vertrouwen heb dat juist dat gaat leiden tot resultaten.

Ineke van den Berg

Voetbal mijn passie

Tot ergenis van mijn partner. Het liefst zou ik iedere week naar alle wedstrijden van mijn drie kinderen kijken en als het kon ook nog naar de thuiswedstrijden van Beerse Boys 1.

Onze Jan speelt als voorstopper in C2 onder de bezielende begeleiding van Joost Schapendonk en Jan Baayens. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Intussen ben ik ook weer assistent leider. Mooi om te zien hoe die twee prachtige kerels dertien jongens echt leren samen spelen.


Ons Katrijn speelt op nummer tien in Dames 1. Als trotse vader zeg ik wel ens dat ze wel op de vrouwelijke Affelay lijkt. Maykel heeft er een mooi tem van gemaakt. Met veel inzet kan het team misschien welke kampioen worden.

En dan onze Joep. Misschien wel de beste voetballer van de drie, maar gezien zijn ambitie speelt hij als laatste man in Beerse Boys 8. Dit onder de bezielende leiding van Mark Timmermans. Mark is mijn gewaardeerde concollega van het CDA in de Oirschotse raad. Mark heef het regelmatig over goed rentmeesterschap. Ik hoop maar dat hij zondag na de westrijd een oogje in het zeil houdt.

Zelf heb ik sinds mijn voetbal nadagen al een hele carrière doorlopen bij de Beerse Boys. In mijn nadagen als reserve keerper voor alle teams was ik ook vijf jaar trainer van de B-selectie en leider van het derde team. En nog een goede ook, vraag maar aan Sis van Rooy en Wil van Ham. Vanaf het moment dat mijn kinderen konden lopen ben ik leider gewordenvan de Fjes, Etjes, Dtjes en zelf een jaar van de C2.

Samen met Ad van Gestel heb ik een training over positieve omgangsvormen voor jeugdleiders ontwikkeld. Als wethouder heb ik ondanks wat strubbelingen over de financiering een bijdrage aan de aanleg van het kunstgrasveld geleverd.

Ik ben trots op mijn club de Beerse Boys. Niet alleen om de prestaties, maar vooral om de bijdrage die club levert aan de  samenleving. Er wordt hier nagedacht over coachen en het opleiden van scheidsrechters. We hebben een G-team en activiteitencommissie. Bovendien vervullen we een centrumfunctie in de regio voor het vrouwenvoetbal en een florerende kantine.

Kortom, voor mij is de Beerse Boys de mooiste club. Een voetbalclub die met meer dan 700 leden een grote bijdrage levert aan de maatschappij.

Tien redenen om op Raf te stemmen

1. Raf heeft lange termijn visie en draagt die uit: het hebben van een lange termijn visie op belangrijke ontwikkelingen in onze provincie, die boven de zittingsperiode uit gaat, geeft een stevige basis voor duurzame ontwikkeling. Door de duidelijkheid waarmee de visie wordt uitgedragen weten kiezers waar ze aan toe zijn. Bij politieke besluitvorming is visiegestuurdheid essentieel.
2. Raf geeft de noodzakelijke maatschappelijke samenhang handen en voeten: door aan te geven hoe verschillende maatschappelijke sectoren en groepen op elkaar ingrijpen en wat de bindende rol van de provincie is wordt de band tussen sectoren en groepen verbeterd, in plaats dat sectoren of groepen tegen elkaar worden uitgespeeld.
3. Raf is zakelijk en emotioneel betrokken: geen poseur, maar werkelijk dingen doen die er toe doen.
4. Raf is integer en transparant: er worden geen spelletjes gespeeld, er worden geen rookgordijnen opgetrokken, en een man een man, een woord een woord.
5. Raf heeft lef en durf: Raf steekt zijn nek uit, durft politieke risico's te nemen als het is voor de goede zaak.
6. Raf is origineel: raf kan met een andere bril naar de realiteit kijken, en daarmee worden problemen in een nieuw perspectief geplaatst.
7. Raf is onconventioneel: Raf bewandelt als het voor een goed doel is, nieuwe wegen die andere deuren kunnen openen.
8. Raf is loyaal aan de maatschappelijk sociale doelen: als het gaat om de sociale verbetering zal Raf altijd in de bres springen.
9. Raf is overtuigend: in discussies kan Raf overtuigen door via stevige stellingnames anderen te laten reflecteren op hun denken en handelen.
10. Raf is jeugdig: hoe oud hij ook wordt, een jeugdig elan blijft onlosmakelijk deel uitmaken van deze vitale man.

Willem Vermeulen





Waarom ik op Raf Stem

Ik ken Raf al heel lang als een heel dierbare vriend. Hij is een betrokken en warm mens. Raf kan niet tegen onrecht en zal daar handelend tegen optreden. Dit heeft hij altijd gedaan en zal hij zo blijven doen. Hij is gedreven om de samenleving een rechtvaardiger en socialer gezicht te geven en wil voorkomen dat er mensen buiten de boot vallen op wat voor manier dan ook. Hij wil mensen dichter bij elkaar brengen en respectvol met elkaar laten omgaan om verharding van de samenleving een halt toe te roepen.

Raf is iemand die met iedereen in gesprek gaat en met zijn natuurlijke charme en eigenheid al veel positiefs tot stand heeft gebracht. Hij is standvastig en gaat problemen niet uit de weg en zoekt op een vernieuwende wijze naar oplossingen. Maar bovenal is Raf integer en recht door zee, holle retoriek is hem vreemd. Ik weet zeker dat hij zich met hart en ziel zal inzetten voor Provinciale Staten.

Mariette Savenije

Samenwerking aan samenleving

Tien jaar terug was de Provincie heel actief op het terrein van de ouderenparticipatie. We noemden het Vitaal Grijs. Er werd een omslag gemaakt van ouderen als object van zorg naar ouderdom als de oogst van een rijk leven.

Onder de inspirerende leiding van Lambert van Nistelrooy waren we bezig met bijvoorbeeld een hangplek voor jong en oud, waarbij ouderen in gesprek gingen met hangjongeren.

Nu dreigt de aandacht van de Provincie voor doelgroepen buiten beeld te raken. Toch vind ik het meer dan ooit wenselijk dat gemeenteoverstijgend en tevens herkenbaar aandacht wordt besteed aan jeugd- en ouderenparticipatie die breder is dan het zorgelijk individualistisch perspectief.

Is er voor jongeren nog wel ruimte om samen te experimenteren en jong te zijn? Iets soortgelijks geldt voor ouderen. Veel ouderen zijn actief in het vrijwilligerswerk, en ouderen zijn daarmee het cement van de samenleving. De babyboomers komen er aan, een eigengereide groep die graag zelf de regie over zijn leven houdt.

Ondertussen is de maatschappelijke realiteit zo dat werkgevers de in hun ogen dure oudere werknemer als het wat minder gaat het liefst laat afvloeien. Economie en arbeidsparticipatie is een provinciaal thema, maar het moet wel worden opgepakt. Probleem is dat er flink wordt beknibbeld op ondersteuningsorganisaties. Een conflict tussen de KBO Den Bosch en de Unie KBO sleept al veel te lang aan. Ook heb ik mijn bedenkingen bij de marktgerichte insteek waar ondersteuningsorganisaties toe aangezet worden.

Er ligt op het terrein van vergrijzing, ontgroening en arbeidsparticipatie een gezamenlijke uitdaging. We hoeven het dan geen doelgroepenbeleid te noemen. Maar aandacht besteden aan samenleven, werken en ontspannen van jong en oud behoeft ondersteuning van een marktgerichte samenleving om zichtbaar te maken waar het echt om gaat: een zinvol bestaan voor iedereen.

Politieke duidelijkheid voor boeren en buitenlui

De spanningen in het buitengebied lopen hoog op. Intensieve veehouders en omwonenden staan elkaar soms naar het leven. In heel de Kempen en Peel zijn er strubbelingen die vragen om duidelijkheid en rust. Voor de Oirschotse situatie hadden we een jaar geleden te maken met een grootschalige ontwikkeling op de Langereijt waar burgers tegen te hoop liepen.

Op dit moment is er in het buurtschap Heiakkers/Huijgevoort de nodige turbulentie over vermeende uitbreidingen groter dan 1,5 ha. Alom zijn er zorgen, heerst wantrouwen, worden over en weer insinuaties gedaan en hele en halve waarheden verkondigd.

De intensieve veehouders hebben moeite met terugschakelen naar de nieuwe norm van 1,5 ha in verwevingsgebieden en 2,5 ha in de LOG’s. Begrijpelijk, want al veertig jaar lang, sinds het plan Mansholt is de tendens groot, groter, grootst. Vaak gaan hier enkele jaren van wikken en wegen aan vooraf, in gesprekken met de Rabobank, de voerleveranciers en de vleesverwerkende industrie, om maar niet te spreken van alle onderzoeks- en advieskosten.

De omwonenden, die jaren de overlast van de veehouderij voor lief genomen hebben zijn het afgelopen jaar opgeschrikt door de Q-koorts en andere zorgelijke ontwikkelingen zoals fijnstof, cara, zoonoze en RNSA. Zij zagen in het burgerinitiatief "Megastallen NEE", en het hieruit voortvloeiend besluit van 19 maart door Provinciale Staten Noord-Brabant, erkenning van hun zorg en overlast. Het leek een duidelijke pas op de plaats. Echter, door het doorgaan van de lopende zaken en de actieve inventarisatie van Gedeputeerde van Heugten, werd duidelijk dat er nog het nodige in de pijplijn zat en zit.Ondernemers willen nog snel hun laatste kans benutten, terwijl de omwonenden gesterkt door het burgerinitiatief "genoeg is genoeg" vinden.

In de wandelgangen is vriend en vijand, van kenniscentra en wetenschappelijke instituten, ZLTO, BMF, Partij voor de Dieren, tot gewone gezinsboeren en zelfs het CDA, ervan overtuigd dat het anders moet. Er moet worden ingezet op een kwalitatieve veehouderij waarbij welzijn en gezondheid voor mens en dier norm zijn. Maar de economische trein van Rabobank, vlees-, voeder- en voedingsindustrie waarin u als welwillende consument de laatste schakel bent, dendert voort.

De provinciale politiek die niet vrij is van loyaliteiten en sentimenten voert nu een achterhoedegevecht met de nog lopende zaken, onduidelijkheid en besluiteloosheid alom, waarbij het bij de één gaat om een beetje meer en bij de ander om een beetje minder lopende zaken.

Voor Oirschot zit de spanning niet eens zo bij de LOG’s maar veel meer bij het wel of niet aanwijzen van duurzame locaties in verwevingsgebieden. Ook hier is duidelijkheid gewenst. Vergund is vergund en alle andere ontwikkelingen worden getoetst aan de norm van 1,5 ha.

Zowel provinciaal als gemeentelijk is politieke bestuurlijke duidelijkheid vereist. Pas dan komt er ruimte voor verhelderende en oplossende gesprekken in de nieuwe situatie. Zodat boeren en buitenlui weer samen carnaval kunnen vieren.

Wonen, welzijn en zorg dicht bij huis op het platteland

Door Arnold Vosters, directeur Stichting Sint Joris

Op de eerste plaats is omtrent het wonen, het welzijn en de zorg op het platteland een uitsplitsing op basis van complexiteit nodig waarbij hoog complexe, specialistische zorg overgelaten moet worden aan de specialisten. Ik denk niet dat Sint Joris de pretentie moet hebben om bijvoorbeeld de complexe revalidatie of de acute psychiatrische zorg in Oirschot te gaan doen.

Sint Joris is wel van mening dat er in Oirschot een centrale verpleeghuisvoorziening moet komen waar (niet complexe) revalidatie en (niet complexe) chronische psychiatrie, maar ook verpleeghuiszorg geboden kan worden, zowel voor mensen met dementie als voor mensen met een chronische lichamelijke aandoening. Daarnaast moet Sint Joris in Oirschot het langer thuis kunnen wonen ondersteunen door er te zijn met een oplossing als het in de thuissituatie echt niet meer kan. Hospice zorg, een zorghotel, tijdelijke verblijfkamers zijn o.a. de mogelijkheden hiervoor. De complexiteit van bovengenoemde functies is dermate hoog dat deze geclusterd, effectief en efficiënt aangeboden kunnen worden. In de kleine kernen ziet Sint Joris uiteraard ruime mogelijkheden om nog langer thuis wonen te stimuleren. Ook zijn er mogelijkheden om in een aantal van de kleine kernen een kleinschalige voorziening op te zetten waarbij 2 keer een groep van 8 cliënten haalbaar zou kunnen zijn.


Belangrijke voorwaarden daarbij zijn:   

• Er moet voldoende vraag zijn voor een kleinschalige voorziening van 2 keer 8 cliënten.
  Clustering van doelgroepen in samenwerking met o.a. de verstandelijk gehandicaptenzorg.
• Samenbrengen van functies waarbij de zorg thuis (Awbz en Wmo) onderdeel uitmaakt van de kleinschalige voorziening.
• Inzet van domotica (elektronische hulpmiddelen) en samenwerking tijdens onrendabele uren zoals nachtzorg.
• Zorgtrajectbegeleiding, ketenzorg.
• Meer differentiatie in functies van medewerkers, waarbij ook arbeidsgehandicapten (o.a. wajongers) een kans krijgen.

Als we willen samenwerken, als geld niet de enige drijfveer is en als kwaliteit het belangrijkste uitgangspunt is,  dan is Sint Joris er van overtuigd dat we ook op het platteland hoogwaardige zorg en dienstverlening kunnen bieden. Waarbij de sociale cohesie toeneemt en mantelzorg en vrijwilligerswerk meer vanzelfsprekend zijn. Een mooi voorbeeld vind ik de Zorgcoöperatie in Hoogeloon die nu ook samen met Sint Joris en Lunetzorg een kleinschalige voorziening wil gaan ontwikkelen in Hoogeloon.


Er zijn dus nog heel veel uitdagingen voor beleidsmakers binnen wonen, zorg en welzijnsorganisaties en uiteraard zal ook de gemeentelijke, provinciale en landelijke overheden hier een steentje aan bij moeten dragen, waarbij een nauwe samenwerking met de gemeentelijke overheid een must is.

Een boeiend en inspirerend gesprek met Hans Pijnakker

In onze ontmoeting werd al snel duidelijk dat we veel gemeenschappelijk hebben. We hebben beiden ervaring in de justitiële psychiatrie en hebben ons beiden ook steeds gemanifesteerd in maatschappelijke betrokkenheid en opleiding van mensen die interesse hebben in de kwetsbare kant van de samenleving.

De uitspraak van Hans "ethiek moet terug in de politiek" klinkt als een mooie mantra na in mijn gedachten.

Het thema van het platteland is voor ons beiden Leefbaarheid. Hoe je het wendt of keert het dominante thema op dit moment in veel dorpse gemeenschappen is de dreiging van welzijn en gezondheid voor mens en dier. Dit moet wat ons betreft geen beweging van not in my backyard zijn.

Wij zouden het fijn vinden dat de verschillende krachten in de provincie gebundeld worden. Want de echte verandering zal van onderop met solidariteit uit de samenleving moeten komen. Het gaat niet om een strijd tussen burgers en boeren. Het gaat over een beweging waarin we met elkaar na durven denken over de kwaliteit van het samenleven.

Het fenomeen grootschalige intensieve veehouderij is een onderdeel van hoe markt en economische belangen ons steeds weer in een richting duwen die ons samen mens zijn geweld aan doen. De Rabobank, de veevoer industrie, de slachterijen, het ZLTO, maar ook supermarkt ketens en het consumentisme zijn maatschappelijke krachten die ons steeds weer een zelfde richting uit duwen.

Het gaat niet om wat je doet
Maar om de wijze waarop je wat doet
Er verandert niets als je niets anders doet
R.D.
Niet dat je tegen me loog,
Maar dat ik je niet meer geloof
Heeft mij geschokt
Nietzsche
Geluk is overal
Het steekt de kop op
Als je het niet verwacht
Jeannet van Ganzewinkel+

Bovenstaande uitspraken typeren de richting die we uit moeten. Ik ben dan ook blij dat ik mijn verhaal mag houden op 14 februari op een klein symposium georganiseerd door PRO in de Boogaard te Moergestel. De bedoeling moet zijn het koppelen van de onmacht en zorg over de intensieve veehouderij in heel de regio aan een breed gedragen maatschappelijk perspectief gericht op kwaliteit van samenleven, welzijn en gezondheid van mens, dier en boer.

Hans broedt nog op een te gekke massa actie waarbij het verkeerd aanwenden van de economische macht publiekelijk aan de kaak gesteld wordt. Genoeg is genoeg en het kan ook anders. We gaan er tegen aan.

Hans bedankt!



Werkbezoek Job Cohen en kamerfractie aan Tilburg

In restaurant Prinsheerlijk tijdens de lunch vond een terug koppeling plaats richting regionale raadsleden en bestuurders. Een aanrader deze locatie, ook al vanwege de sociale doelstelling, jongeren die niet van zelf aan een start kwalificatie komen met wat extra steun via de praktijk aan werk en een diploma helpen.

Samen met Anja Tils wethouder in Bergeijk zaten we aan tafel met Diederick Samson en Jetta Kleinsma. Mijn zoon Jan is helemaal Fan van Jetta en haar open manier van communiceren. Diederick vertelde honderd uit over zijn bijbaan als vrijwillige straatcoach in Amsterdam. We hadden het over problemen met Marokkaanse jongens en hun opvoeding, de moeilijke samenwerking van instellingen binnen een CJG en WMO. Eigenlijk hebben we dat ook aan ons zelf te danken! We zijn als sociale bestuurders veel te hard aangelopen achter marktmechanismen van concurreren en marktwerking. Hierdoor is de samenwerking erbij ingeschoten. En als de burger dan ook nog ziet dat al die zogenaamde sociale PvdA bestuurders, zichzelf wel erg goed bedelen dan is ook helder waarom we weer terug naar de sobere basis moeten. Van mensen als Rottenberg moeten we per direct afstand nemen.

Ik heb toch wel bewondering Voor JOB en zijn club, ze hebben echt de intentie om van onderop waar aansluiting te vinden bij de gewone mensen.

De bezoeken die onze Kamerleden brachten waren heel divers, Van meefietsen met Pater Poels, de vlees geworden socialist, bij het uitdelen van Brood,Tot het surveilleren met de politie bij de Odulphus school waar leerlingen dronken terug kwamen van het Galafeest, Bezoek van de spoorzone in Tilburg en bij het goederen transport bij het spoor in Gilzen, Het vliegveld in Rijen, het culturele centrum in Goirle en de natuur en de ontwikkelingen in Intensieve Veehouderij in Oisterwijk/Oirschot.

Bij de terugkoppeling onder de regie van een ontspannen Job was ik weer eens echt trots op onze Partij van de Arbeid. Dit is wat ik bedoel met een duidelijk links verhaal, Weg van verhuftering en verrijkers het gaat ombevlogen en betrokken mensen die verantwoordelijkheid nemen voor de samenleving.

Duidelijke afspraak met Annegien Wijnands!!!

Vandaag heeft de Tweedekamerfractie van de PvdA een bezoek gebracht aan Tilburg. Tijdens de lunch heb ik een goed gesprek gehad met PvdA Statenlid Rob Wagenmakers. Ik heb hem klip en klaar duidelijk gemaakt dat de Kempen op ons rekent, als het gaat om een duidelijk standpunt Lopen Zaken intensieve veehouderij. Afspraak is afspraak en iedere overschrijding of tegemoetkoming aan het CDA is in de ogen van betrokken burgers een brug te ver. Genoeg is genoeg en in de beleving van veel mensen is te veel al veel te veel!

Later met Annegien Wijnands, lijsttrekker PvdA Noord-Brabant, telefonisch afgesproken dat zij contact krijgt met de pers, waarbij ze nog eens helder ons standpunt bespreekt. Schriftelijke toezeggingen voor 19 maart zijn wat de PvdA betreft lopende zaken. In uiterste nood willen wij, zoals de SP, eventueel onze medewerking geven aan een commissie buiten Gedeputeerden van Huigten om. Een commissie die heel kritisch kijkt naar situaties waar vermeende rechten aan ontleend zouden kunnen worden en dat is het dan niet meer en niet minder! Genoeg is genoeg en geen geschoemel!

Bezoek Sonja Borsboom

Tien minuten over tijd maar daar was ze dan. Na wat plicht plegingen raakten we al snel in een gedreven gesprek. Met het burger initiatief zat mijn taak erop. Toch doen mensen steeds weer een appel op me. Jullie moeten hier in Hulsel, Heiakkers, Bladel, Asten….etc. Vanuit het burger initiatief …. Overal zijn mensen bereid tot actie tegen megastallen, iedereen heeft zijn motieven.

Politiek is het belangrijk dat het CDA en de VVD niet de grootste worden, want dan blijft alles op dezelfde manier doorgaan, af en toe wat remmen maar niet met de intentie het roer echt om te gooien want ondernemers moeten toch de ruimte krijgen. Ook bij de inventarisatie Lopende Zaken heeft CDA gedeputeerde van Heugten bij gemeenten de deur plat gelopen om toch maar alle lopende zaken in beeld te krijgen, om concernboeren de ruimte te geven. In tussen is de VVD ook al bereid een ruimere interpretatie te geven aan het fenomeen schriftelijke toezegging voor 19 maart. Mieke Geraerds is een juriste en zal wel bestookt zijn door een aantal agrarische adviseurs. Hopelijk houden PvdA en D66 wel hun rug recht. Ik beloof hierbij plechtig dat ik als Statenlid mijn rug wel recht zal houden!

Toch zie je bij iedere grensoverschrijding door de agrarische lobby een grotere vastberadenheid bij de omwonenden. Mensen pikken het niet langer en niet alleen boeren hebben rechten. Eigenlijk zijn de kleinere boeren het niet eens met deze tendens van groter, grooots, mega. Voor iedere mega bedrijf verdwijnen 2 á 3 gezinsbedrijven. Maar ja voor hun pensioen voorziening zijn ze wel afhankelijk van ZLTO en de grote sector genoten. En daar zit een groot knelpunt. Grootschalig kan niet in Brabant en kleinschalig krijgt onvoldoende kansen.

We zijn het er samen over eens dat we de diverse motieven om zich te verzetten tegen grootschalige IV gebundeld zouden moeten worden. Je zou een grote gezamenlijke financiële claim kunnen neerleggen bij de provincie en daar collectief over procederen. Maar eigenlijk vinden we dat we meer in moeten zetten op het samen nemen van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Eigenlijk zou al het maatschappelijk verzet van Brabant tegen Intensieve Veehouderij samen moeten komen en zich vormen als een kruin van blaadjes aan een sterke sociaal duurzame boom. Iets in de sfeer van leden van een coöperatie van veetelers van de gezonde, diervriendelijke en biologische Brabantse carbonade voor mens en dier.

Als het over de provinciale verkiezingen gaat, dan merken we op dat plattelandskandidaten het moeilijk hebben om op een verkiesbare plaats te komen. Toch worden de verkiezingen in Brabant gewonnen op het platteland. Met Het CDA en VVD aan de macht blijven we doormodderen en is het misschien maar beter om de Intensieve veehouderij zoals oud burgemeester Speetjens aan te merken als Industriële activiteit op passende industrie gebieden.

Voor ons is dit een brug te ver wij willen samenwerken aan welzijn en gezondheid voor een mens- en diervriendelijk, sociaal en toekomstbestendig platteland.

Sonja bedankt en tot gauw!

Links heeft geen verhaal

Een tijdje geleden heb ik gesproken over Modern Socialisme en mijn verbazing uitgesproken over de versnippering op links, anders dan bijvoorbeeld in België. Trouwens in Nederland is het begrip socialisme een beladen begrip terwijl het woord sociaal precies uitdrukt waar het om moet gaan in antwoord op een liberale verziekte vrije marktmaatschappij.

Met verbazing kijk ik iedere dag weer hoe rechts wegkomt met wat je op zijn zachtst gezegd een liberale oplichters crisis kunt noemen. We leven in een doorgeschoten marktsamenleving die individualisme en gokgedrag als voorwaarden voor levensgeluk stimuleert. In dit tijdsgewricht gedomineerd door nieuwe sociale media, is er meer dan ooit sprake van een maatschappelijke tweedeling. Er is een groep die toegang heeft tot informatie en maatschappelijke invloed kan uitoefenen en een groep die hier slachtoffer van is of dreigt te worden. Op basis van deze constatering kan het linkse verhaal simpel in twee punten worden gevat:

1. Wij moeten ons verzetten tegen de asociale onnadenkende burger van hoog tot laag. Wij moeten niet toleren dat het immorele bancaire machtspel norm wordt in de samenleving.
2. Voorbeeldgedracht gericht op samenleven moet van hoog tot laag worden uitgedragen. Menswaardig samenleven vraagt om Bevlogenheid, Betrokkenheid en Verantwoordelijkheid.

Gelukkig gebeuren er nog veel leuke, mooie en goede dingen in onze directe omgeving. Veel mensen hebben het hart nog op de juiste plaats en zijn betrokken, van zonnebloem tot kringloop, van cradle to cradle tot een bloeiend verenigingsleven. Het socialisme is een beweging van onderop tegen de stroom in en geen beweging van gefrustreerde adviseurs die hun boterham verdienen met overal kritiek op geven.Als er gekozen moet worden tussen het pluche en het nemen van maatschappelijke verantwoordelijkheid, tussen mediageniek en recht door zee, tussen individuele verrijking en aandacht voor het samenleven, dan kiest de echte socialist of sociaal democraat voor een samenleving waar fatsoen en het nemen van maatschappelijke verantwoordelijkheid voorop staat.

Iedere linkse beweging heeft voorlopers, meelopers en mensen waar je het eigenlijk voor doet, degenen die achterop dreigen te raken. Maar als voorlopers vluchten in onbereikbare idealen en de meelopers te veel vasthouden aan verworven posities, dan raakt het toenemend aantal mensen dat onze zorg nodig heeft en buiten de boot valt verbitterd. Deze mensen worden gemakkelijk de speelbal van handige rechtse gokbazen en zondebok aanwijzende blaaskaken.

Kortom:
De brede linkse beweging van onderop is eenvoudig en tweeledig, wij accepteren van hoog tot laag geen hufterigheid en marktgerichte oplichterij en wij vertonen bevlogen, betrokken en verantwoordelijk voorbeeldgedrag omdat we een wereld willen waar we in solidariteit met elkaar duurzaam kunnen samenleven.

Principe uitspraak gebied Heiakkers / Huigevoort

De raad van de gemeente Oirschot in vergadering bijeen d.d. 25 januari 2011. Weet hebbende dat de spanningen tussen Agrariërs en omwonende in het buurtschap Heiakkers/Huijgevoort oplopen.

Overwegende:

• Het zaak is om op korte termijn helderheid te scheppen over de te hanteren kaders met betrekking tot mogelijke ontwikkelingen Intensieve Veehouderij.
• In het oude en ook het nieuwe bestemmingsplan buitengebied fase I de maximale grootte voor een bouwblok 1,5ha is tenzij nu al groter.
• In het najaar 2009 het bestemmingsplan buitengebied opgeknipt is in 2 fases.
• Fase 1 door de raad vastgesteld is in september 2010.
• We nu in afwachting zijn van Fase 2.
• Tussentijd er op vraag van de provincie een inventarisatie uitbreiding Lopende Zaken Intensieve Veehouderij plaats gevonden heeft.
• In de beleving van ondernemers verwachtingen voor uitbreiding ontstaan zijn.
• Er bij omwonenden angst visoenen ontstaan zijn, over de betekenis van deze vermeende uitbreidings perspectieven over de kwaliteit van hun leefomgeving.
• Om rust en duidelijkheid te creëren zowel naar ondernemers als naar aanwonenden het zaak is om zo snel mogelijk helderheid te scheppen over welke ontwikkelingen nu wel of niet mogelijk zijn.

Verzoekt het college:
De volgende principe kaders te hanteren en communiceren voor Intensieve Veehouderij:

• Bouwblok grootte Max 1,5 ha

En gaat over tot de orde van de dag.


Ingediend door Raf Daenen PvdA Oirschot de Beerzen!

Onze zorg om de Lopende Zaken

Geachte leden van de PvdA-fractie Provinciale Staten,

De PvdA - fracties van de Kempengemeenten zijn glashelder: Wij streven naar verbetering van het leefmilieu voor mens en dier. Daarom werken we o.a. aan het verbeteren van de kwaliteit van de veehouderij. Wij vinden het dan ook een goede zaak om grenzen te stellen aan grootschalige intensieve veehouderij.

Als PvdA - fracties van de Kempengemeenten spreken we onze zorg uit over de gang van zaken als het gaat om het definiëren van het begrip lopende zaken intensieve veehouderij.

Tot de commissievergadering Ruimtelijke Ordening van afgelopen week was er ons inziens een helder standpunt van onze PvdA-fractie Provinciale Staten. Wij hebben de indruk dat gedeputeerde van Heugten alles in het werk stelt om het begrip lopende zaken intensieve veehouderij zo ruim mogelijk te interpreteren.

Dit is onwenselijk en geeft veel maatschappelijke onrust. Als PvdA-fracties van de Kempengemeenten roepen we jullie dan ook nadrukkelijk op, anders dan de VVD-fractie, vast te houden aan een heldere en duidelijke lijn. Lopende zaken Intensieve Veehouderij zijn wat ons betreft concrete initiatieven en schriftelijke toezeggingen voor 19 maart 2010.

Wij zijn graag bereid tot overleg en toelichting!

Blijf duidelijk: de Kempen rekent op ons!

Met vriendelijke doch dringende groet namens:

PvdA-fractie Bladel
PvdA-fractie Reusel – de Mierden
PvdA fractie Bergeijk
PvdA/Groen Links-fractie Eersel
PvdA-fractie Oirschot

Brenda Cijffers- Rovers PvdA fractievoorzitter Reusel - de Mierden
Raf Daenen PvdA fractievoorzitter Oirschot

Betrokken? Betrekkelijk ...

Door Hannah van Duivenbode - van Dijk

Als per ongeluk het gesprek met de een of de ander op Pleegzorg komt en ik laat me ontvallen dat wij aan Pleegzorg "doen", is het antwoord over het algemeen "Wat goed, wat sociaal!" Goed? Goed? Hoezo goed? Denk ik dan......

Het gaat onder mijn condities; mijn eigen kinderen en mijn eigen behoefte aan rust en tijd voor mezelf zet ik in dit alles voorop en men zegt dat ik iets goeds doe?
Ach misschien... misschien doe ik het om mijn betrokkenheid bij de maatschappij?

Nee, ik schop liever heel hard tegen die maatschappij aan, in de hoop dat mensen wakker worden en zich niet als kuddedieren achter een wolf in geverfde schaapskleren scharen. Betrokken bij andermans kinderen? Nee, men moet zelf maar de moeilijkheid, mogelijkheid en de LOL van het opvoeden ervaren en ik ga niet de hete kolen voor hen uit het vuur halen.

Wat is het dan?
Vroeger was het motto van Pleegzorg: een hart met ruimte. Dit sprak en spreekt mij zeer aan, maar wel op zijn tijd, op mijn tijd.

Ik heb tot nu toe een bewogen leven, waarin ik in al veel situaties me bevonden heb, waar ik mijn eigen boontjes moest dopen: duizend kilometer van alles en iedereen, ingesneeuwd en zonder enige vorm van communicatie met iemand die verder dan een kilometer of 20 van ons af woonde. Internet, skype, mail, bestond nog niet tot de mogelijkheden, dus alleen peperdure telefoongesprekken die in veel gevallen dus om financiële redenen geen mogelijkheid waren........

Ik weet het, ik heb er zelf voor gekozen en ook zelf de beslissing genomen om daar een eind aan te maken en naar Nederland terug te keren.

Terug in Nederland en inmiddels moeder van twee kinderen, heb ik mij ingezet voor de samenleving om mij heen: het wijkplatform, de verschillende raden van de basisschool en Inclusief Onderwijs.

 Ik deed en doe dat, omdat ik graag een stempel wil drukken op deze samenleving en mijn mening daarin wil laten horen. Is dat betrokkenheid of is dat misschien meer bemoeizucht? Bemoeizorg? Prima om me voor een aantal dingen in te zetten, maar niet zonder het feit dat ik mijn eigen stempel erop wil kunnen drukken en mij gehoord wil voelen en weten.

Maar dat kan alleen als je je ook daadwerkelijk laat horen en je bemoeit met het geheel.
Dat zie en voel ik terug in allerlei zaken, van Pleegzorg tot de Fontys, van schoolraad van de protestante basisschool tot de ouderraad van de school waar mijn kinderen nu op zitten.

Toen ik, omdat wij verhuisden van het ene deel van het dorp waar wij wonen naar het andere, afscheid nam van het wijkplatform waar ik mij een aantal jaren als secretaris had ingezet, kreeg ik een beeldje met de naam "Betrokkenheid". Ik voelde mij gevleid: ten eerste omdat ik de eerste was die afscheid nam waarvan ik het afscheid zelf niet regelde en (dus?) niet wist of er aan een kleine attentie gedacht zou worden en ten tweede om de naam van het beeldje: zo had ik het zelf nog nooit gezien: ik mijzelf betrokken bij iets.

Natuurlijk voel je de betrokkenheid, maar bij mij heeft dat meer de uitwerking in enthousiast er mee bezig zijn, er energie in stoppen.

Als wij, ik, worden opgebeld met de vraag of wij een pleegkind kunnen opvangen voor een bepaalde tijd, maakt mijn hart een sprongetje en het hart van mijn 16- jarige dochter maakt er twee (correctie: tien): wij mogen weer aan de slag, wij mogen, kunnen en willen ons weer even betrokken voelen bij een kind wat ons en ons gezin nodig heeft. Heerlijk, zo’n nieuwe kans.
Heerlijk,vooral met de wetenschap dat ik in de meeste gevallen degene ben die aangeeft wanneer de betrokkenheid, de inzet voor Pleegzorg weer afloopt en mijn kinderen, mijn man en ik weer alleen aan onszelf kunnen gaan denken.

Dat is het gene wat mij "up and going" houdt binnen Pleegzorg: kort maar ook zeer krachtig mijzelf inzetten voor een pleegkind wat ons een korte periode hard nodig heeft.
Niet dat ik vind dat hij of zij mij nodig heeft, maar gewoon dat het kind weet dat hij of zij even veiligheid bij ons kan vinden en krijgen.

Met het aantreden werd er meteen fors bezuinigd op de pleegzorg. Het feit dat wij dus al een maand of zes geen pleegkinderen in huis hebben gehad, knaagt: ik wil mijn energie er wel graag in kwijt, maar nu krijg ik die gelegenheid niet.

Het afgelopen schooljaar heb ik voor Pleegzorg andere mensen opgeleid, begeleid tot pleegouders en vond dat erg leuk om te doen. Dit was een andere vorm van betrokkenheid bij Pleegzorg maar ook bij de maatschappij, omdat het voor een deel aan mij lag, of deze mensen zich in konden, wilden en mochten inzetten voor pleegzorg. Ook deze mensen keken in het begin een beetje tegen mij op: zij wel, wij nog niet?!?

Daar heb ik dus lak aan: ik ben op dat punt een slechte leerkracht: ik ben niet degene die haar verhalen, haar successen en wat ik al allemaal heb meegemaakt zo goed heb opgelost (....) binnen Pleegzorg ga ventileren aan hen. Daar heb ik helemaal geen behoefte aan, dat laat ik graag aan anderen over. Het was een openbaring voor mij dat mensen mijn verhalen juist graag wilden horen en niet omdat zij dan het gevoel hadden dat ik het allemaal beter wist, maar juist omdat ik met mijn betrokkenheid en enthousiasme hen kon overhalen om zich in te zetten voor Pleegzorg.

Betrokken? Ja zeker, maar wel met een eigen sausje

Een uitgesproken reactie over intensieve veehouderij

Een uitgesproken reactie van Frits Speetjens (oud-burgemeester Oirschot) ontvangen over de intensieve veehouderij.

Het roer moet om!

Grootschalige varkenshouderij is al lang niet meer grondgebonden. We kunnen ons afvragen? Waar hoort Industriële varkenshouderij Thuis?  In Landbouw Ontwikkeling Gebieden? Maar eigenlijk is dit nog steeds in het groene landschap, waar de vroegere grondgebonden veehouderij gebeurde?  Op en naast maïsvelden en weilanden, dicht bij de dorpen? 

Volgens mij is er een doorbreking nodig van enkele PARADIGMA's.Industriële activiteiten horen in een rationele ruimtelijke ordening, en in een doordacht milieubeleid op een passend Industrieterrein thuis.

 

Grootschalige varkenshouderij moeten we zien als industriële activiteit en als zodanig op een slimme, milieu en landschap vriendelijke wijze uitgevoerd worden op passende industriële locaties. Logisch toch?! Slachterijen en vleesverwerkende bedrijven zitten toch ook niet in het groene buitengebied? Maar op mooie bedrijventerreinen!

De intensieve veehouderij zal een duidelijke keuze moeten maken. Of kiezen voor een kwalitatieve veehouderij die past bij het dorpse karakter van het platteland. Of Kiezen voor industriële veehouderij maar dat dan ook op hiervoor bedoelde locaties.

In mijn ogen is het volstrekt irrationeel en in strijd met het algemeen belang als we deze doorgegroeide concern boeren blijven faciliteren "in het groenlandschap".   Te veel politici kijken deze erg invloedrijke sector naar de ogen; en bewijzen er lippendiensten aan.

Een avondje met Oirschotse jongeren

Gisterenavond was er in de Ramblaz, het oirschotse jongerencentrum, een avond over de visie van jongeren over Oirschot. Het was een gezellige, rommelige en inspiratievolle avond. Betaalbare huisvesting is voor jongeren een belangrijk thema. Voor mij geen nieuws.

De aanwezige jongeren hadden een uitgesproken mening over de bevolkingskrimp op het platteland:

"Als je de jeugd niet aan je bindt dan stroomt het dorp van eiges leeg. Wij gaan misschien wel een tijdje weg om te studeren maar daarna willen we graag terug komen in ons eigen dorp om te nestelen."

Ook het groene karakter van Oirschot, zonder al te veel stank kwam ter sprake als een groot goed. Natuurlijk moesten er ook wat meer activiteiten voor kinderen georganiseerd worden.

Een leuk idee was om een snelverbinding tussen Oirschot markt en Eindhoven voor fiets en bus te realiseren, de Filias moet gewoon doorreiden naar Oirschot.

Wil de overheid het contact met jongeren houden zal er toch geïnvesteerd moeten worden in de nieuwe sociale media. Waar ondernemend Oirschot zeurde over de kosten werd door de jeugd glasvezelkabels als een vanzelfsprekendheid gezien.

Over opvoeding moet je met de jeugd niet praten. Dat moet je met de ouders bespreken. Het gebruik van drugs en alcohol valt op dit moment mee in Oirschot. Hoe meer je het verbied hoe aantrekkelijk het wordt.

Een voorziening als Ramblaz is net een plek waar je zonder te drinken of andere dingen te doen gewoon kunt zijn, zo hou je jongeren van de straat. Nog een tip voor de gemeente, zulke avonden moet je ook op scholen organiseren.

Wat ik vooral leuk vond was de ongedwongen ontmoeting tussen jongeren en de politiek. De jongeren hadden een duidelijke boodschap. Zorg voor goede scholing van politici en werk samen.

Politiek is waarde-loos

Raf Daenen - nr. 13

Uilenspiegel zei "de mensen moeten me niet, maar ik maak het ernaar".

Ik hoormensen wel eens zeggen"Dat is politiek"en dan heeft men het over gekonkel, spelletjes spelen en onbetrouwbaarheid. Het woord vriendjes politiek spreekt voor zich.

In de wereld waarin we leven worden er steeds hogere eisen gesteld om de samenleving leefbaar te houden. Nieuwe waarden en normen, regels voor samenleven, opvoeden van onze jeugd, bestrijden van geweld zijn aan de orde van de dag. We kunnen dan wel goed voor ons zelf zorgenmaar:We weten niet meer hoe moeten samenleven

• We weten niet hoe we moeten samenleven
• We weten niet meer hoe we moeten zorgen voor elkaar en lasten dele
• We schuiven te makkelijk dingen af op het bordje van de ander
• We procedureren ons gek maar dit leidt maar zelden tot bevredigende oplossingen
• We hebben grote problemen met het verdelen van de levensruimte

Het lijkt elkaar allemaal uit te sluiten. De handigheid van de ene is het verlies, frustratie en last van de ander.

We hebben behoefte aan goed bestuur, integere bestuurders en open en eerlijke communicatie met de burgers.

Politiek is geen spelletje maar wel:

• Bouwen aan een leefbare samenleving voor iedereen
• Bouwen aan de toekomst
• Vorm geven aan een eerlijke discussie gericht op bevredigende oplossingen
• Verantwoordelijkheid
• Mensen recht in de ogen kijken
• Voorbeeldgedrag
• Politiek is waarde vast

Eerlijke politiek is creatief en maakt samenleven leuk.

Ouderdom geen probleem maar een kans

Ouderen zijn niet saai en uit de tijd. Natuurlijk willen ouderen niet alles wat we ze voorschotelen. Dat is trouwens maar goed ook. Vanuit gebruiksoogpunt valt er nog veel te verbeteren aan produkten en diensten.

Op de meer sociale terreinen drukken ouderen duidelijk hun stempel. De meest gebruikersvriendelijke dienst is het ouderenwerk. Heel praktisch en functioneel: tafeltje dek je, sociale alarmering, zelf hulp en ondersteuningsgroepen, vrijwillige adviesbureaus, praatgroepen, studieclub's, etc. Al het denkbare en zinvolle is mogelijk. Voor een prikje zit de overheid op de eerste rij. Er is trouwens geen groep die zo goed georganiseerd en actief in de samenleving staat dan de ouderen en hun bonden. Naast kienen, kaarten en koersballen, zijn ouderen ook op andere terreinen actief met woning inventarisatie, ziekenbezoekdienst, computercursussen, belangen behartiging, ouderen en geloven.

Ouderen houden ons alert door dingen te doen en ons in beweging te zetten. Of het nu gaat om de kwaliteit van zorgvoorzieningen, of hoe de balans tussen vrijwilligerswerk en betaald werk moet gevonden worden. Is het niet goed schiks dan maar kwaad schiks. Daar waar zorg niet aansluit op de behoeften van de oudere klant daar nemen de kosten hand over hand toe. Het gaat niet op om de zaken om te draaien en te zeggen dat de zorg aan ouderen onbetaalbaar wordt. De zorg en dienstverlening wordt onbetaalbaar daar waar men de oudere klant niet serieus neemt. WMO gelden ter preventie van erger blijven liggen en worden op gemeentelijk niveau voor andere dingen aangewend. De kans is dan ook heel groot dat op een later tijdstip de verzorgingskosten in een veelvoud toenemen.

Voor de samenleving is het natuurlijk prettig als er veel vrijwilligers actief zijn. Hierdoor kunnen er ook veel activiteiten tegen lage kosten uitgevoerd worden. Maar minstens zo belangrijk is dat de kwaliteit van de dienstverlening toeneemt door de inzet van vrijwilligers.  Oudere vrijwilligers kunnen op een heel informele wijze contact leggen en krijgen deuren open die anders gesloten blijven. Voor de samenleving is het van belang dat mensen niet tussen wal en schip vallen . Door het uitoefenen van vrijwilligers werk blijven ouderen betrokken bij de samenleving, maken deel uit van een netwerk en benutten hun kwaliteiten die anders veel te snel verloren dreigen te gaan.

Ouderen schromen niet om opvoedkundige taken op zich te nemen. Naast hun belangrijke rol als het grootouderschap worden er verhalen verteld en voorgelezen op scholen. Door te vertellen over vroeger en wat hiervan te leren valt kan op een prettige wijze een stuk van onze nabije geschiedenis aan de jeugd overgedragen worden. Belangrijker nog is dat men laat zien hoe het leven geleefd kan worden en welke zingevende momenten hierin opgesloten liggen.

En uiteindelijk dwingen ouderen ons om te gaan met de dood. Hoe moeilijk wij het ermee hebben om afscheid te nemen van onze ouders, niet omdat het sterven onwaardig is, dat is in een enkele situatie slechts het geval. Echter veel meer omdat we vergeten zijn dat de dood bij het leven hoort en we in ons drukke hollen, vergeten zijn dat het om een zinvol bestaan gaat. Goed afscheid nemen is een kunst op zich. Als we met ouderen omgaan leren we iets over ons leven en de functie van de bezinning op het leven.

Nee ik maak me geen zorgen om de ouderen. Zij zorgen over het algemeen goed voor elkaar en voor zichzelf en als dat in mijn ogen niet meer zo goed verloopt is dit vaak eerder een probleem van mezelf dan van de ouderen.

Waar ik me wel zorgen over maak is datgene wat wij als burgers en dienstverleners laten liggen om nog zinvol oud te kunnen worden. Wat ik zeker weet is dat het werken met ouderen boeiend, actief, verantwoordelijk, zorgzaam, lerend en zingevend is.

Een mooi plaatje

Sonja Borsboom

Vandaag heb ik gebeld en een afspraak gemaakt met Sonja Borsboom, kartrekster van Het Burgerinitiatief Megastallen NEE. Mijn concrete vraag was of ik gebruik mocht maken op mijn weblog van haar toekomst beeld. Al snel werd duidelijk dat we elkaar veel te vertellen hadden over de toekomst van de intensieve veehouderij.

Uw keuze als kiezer zal in grote mate bepalen of we terug vallen in het oude of dat er werkelijk een ander koers gevaren gaat worden als het gaat om een mens en dier vriendelijke Veehouderij.

Mijn toekomstbeeld (Sonja Borsboom)



Mijn drijfveer is het toekomstbeeld dat ik heb van een veehouderij die de kwaliteit van het leven van mens en dier en het behoud van de daarvoor onontbeerlijke hulpbronnen centraal stelt. En geen schade toebrengt aan mens, dier, bodem, lucht en water. Ik neem u even mee in mijn toekomstbeeld:

"We zijn met zijn allen tot de conclusie gekomen dat het een schande is wat we met het zo intelligente varken hebben gedaan. Daarom hebben we het teruggefokt naar een robuust en weerbaar dier dat we in beperkte groepen houden, op relatief kleine bedrijven. De varkens kunnen buiten spelen, nesten bouwen en een toiletruimte aanleggen. Staarten en tanden blijven ongeschonden, de dieren krijgen de tijd om groot te worden. We produceren alleen voor de lokale markt en verbouwen het voer op landbouwgronden in de directe omgeving. De mest brengen we terug op deze gronden. Op de daken van de stallen liggen zonnepanelen en -collectoren waarmee elektriciteit en warmte wordt opgewekt. Op de bedrijven werkt de boer samen met gezins- of personeelsleden.  Er is tijd en aandacht voor de dieren en de ziektedruk is laag.  Het vlees is verrukkelijk, met een eigen karakter en kan worden bereid zonder dat er een laag water op komt drijven. De prijs? Ja, die is een stuk hoger, maar dat is geen probleem. We hebben namelijk met elkaar afgesproken dat we minder vlees eten en er meer voor betalen."

Te mooi om waar te zijn? Volgens mij niet, ik ga ervoor!

Op bezoek in den Inloop

Voor de enkeling die nog onwetend is in d'n Inloop is de Kringloopwinkel en nog veel meer van de KBO Oirschot. Er wordt vergaderd, er vinden cursussen plaats, er is een hobbywerkplaats en een kringloopcentrum, maar men kan er ook zomaar binnenstappen voor een kop koffie en een praatje. Er wordt gebiljart en gekaart, en als het goed weer is wordt er volop jeu de boules gespeeld. Bij aankomst staat de koffie klaar en voor ik het de gaten heb sta ik te biljaren en heb ik in tussen ook al een schilderijtje op mogen hangen. Nadat Antoon Venninx nog de nodige telefoontjes pleegt en druk overlegt met Marietje van der Heijden mag ik meelopen naar de Multifunctionele ruimte waar zelfs de Oirschotse rijscholen theorie lessen geven. In gesprek met deze 2 super vrijwilligers, regelaar, managers, luisterende oren maar vooral sociaal betrokken mensen.

Het pronkstuk van d'n Inloop is toch wel ene hypermodern ingerichte computer lokaal waar zowat de hele dag les gegeven wordt in verschillende computervaardigheden, basis cursussen, tekstverwerking, mailen, internet, websites, fotografie. Dit kunnen we als KBO alleen maar bieden door de opbrengst van de winkel. Vanuit heel de Kempen worden ons spullen aangeboden. Net in deze tijd van crisis hebben we in nog belangrijke sociale functie dan voorheen. Het hoeft hier niet veel te kosten maar niets is voor niets en rommel verkopen we niet.

Er komen hier dagelijks minimaal vijftig mensen over de vloer. Je kunt merken Antoon en Marietje houden van mensen en weten hoe ze een sociaal bedrijf moeten runnen. We hopen dat we straks bij de oude landbouwschool ook de ruimte van de gemeente krijgen om ons ding te doen. Volgende week praten we hier met de nieuwe wethouder over. Regeren is vooruit zien. Het belangrijkste is goed samenwerken, ruimte bieden om dingen tegen elkaar te zeggen, het positieve in elkaar waarderen en er echt voor gaan. Als het onderling niet botert krijg je niets voor elkaar.

Bij de vraag was ze als plaatselijke KBO meekrijgen van de spanningen tussen de Unie-KBO en KBO den Bosch. Antoon is heel duidelijk waneer je afhankelijk van elkaar bent moet je recht doen aan elkaar. Nu lopen de spanningen zo hoop op dat men uit elkaar wil, maar als er over een half jaar schoon schip gemaakt is met bestuurlijke dikdoenerij dan komt alles weer op zijn pootjes terecht. En anders moet je vanuit de Provincie maar eens aandringen op een goed bemiddelend gesprek tussen de kemphanen. Want met ruzie maken gaat de energie zitten in de verkeerde dingen.

Ondertussen is het al 12.30 uur en om 13.00 uur moet de winkel al weer open. Mij is eens te meer duidelijk geworden dat ouderen het cement van de gemeenschap vormen. Antoon en Marietje nogmaals bedankt voor deze mooie ontmoeting.

Bouwen voor en door jongeren

Iedere keer als ik bij het ophalen of wegbrengen van the Kids door Casteren rijd, zie ik komen van Westelbeers aan mijn linkerkant een mooi buurtje van niet echt kleine woningen, collectief gebouwd door en voor jongeren.

Volgens sommige is bouwen voor jongeren niet meer nodig op het platteland, want het vergrijst en ontgroent daar toch. Maar met een beetje inspanning is het misschien wel mogelijk om de ontgroeining wat af te remmen.

Op TV zag ik laatst een documentaire over de ontvolking in Zuid-Limbrg en natuurlijk moest daar het cliché plaatje bij van een stel hangende jongeren die riepen er is hier toch niets te doen, ik wil weg hier.

In mijn omgeving hoor ik vaak, kon ik maar een betaalbare woning, bouwen of kopen bij ons in het dorp. Na de wilde jaren en een afgeronde studie zijn er veel plattelands jongens en meiden die terug naar hun geboortegrond willen. Trouwens Zuidoost-Brabant is een aantrekkelijke kennisregio om te werken en de Kempen en de Peel dorpen zijn dan bij uitstek plekken waar het mogelijk is om kinderen in een beschermde omgeving op te laten groeien.

Als PvdA Brabant hebben we daarom in ons programma opgenomen dat het mogelijk moet zen om te bouwen voor jongeren op het platteland. Met collectieve zelfwerkzaamheid is het dan nog mogelijk om in het eigen dorp te blijven wonen.

Brabanders maak je niks wijs

Na 2 eerdere pogingen gedwarsboomd door paarse coalitie onderhandelingen en de griep was op donderdag 30 december 2010 Jeroen Dijsselbloem (PvdA vice-fractievoorzitter Tweede Kamer) bij ons thuis in Westelbeers op bezoek. Jeroen is sinds het Europese verkiezingsdebakel mijn tweede kamer maatje.

Na wat formele plichtplegingen over hoe mooi het hier is en een gesprek met Joep en Jan of de New Kids nu de echte Brabantse cultuur typeren.

Het ging al snel over de profilering van Job Cohen en de PvdA. Job is te zeer geneigd anderen de ruimte te geven. Hij krijgt de tijd niet om het genuanceerde verhaal te houden. Toch gaat het niet alleen over verpakking. Het gaat er om of we als PvdA moeten aansluiten bij de Halseme en Pechtold lijn van een verdere doorzetting van emancipatie en individualisering. Willen we vasthouden aan de juridische hiërarchische lijn van het claimen van rechten waardoor de rechts conservatieve politiek zich kan blijven profileren op het gebied van aanpakken en sanctioneren.

Binnen de PvdA zien we bij mensen als Asscher, Depla, Hamming, De Waal, Samson, Aboutaleb, Dijsselbloem en Marcouch een beweging om het samenleven weer centraal te stellen.

Het gaat er niet om in hoeverre we gelijk hebben maar om hoe we de meerwaarde van nieuwe vormen van samenleven weten uit te dragen. Politiek bedrijven vanuit de gemeenschap is moeilijk maar net nu noodzakelijk. Wat hebben mensen nodig om zich staande te houden en een beetje levensplezier te ervaren. In een wereld waar Wikileaks, globalisering, financiële en morele crisis het gesprek van de dag bepalen. Mensen willen wat geborgenheid, humor, mededogen en zelfspot ervaren. Naast alle hijgerigheid gebeuren er nog zo veel leuke, eenvoudige en onroerende zaken in de wereld om ons heen.

Volgens Jeroen en mij zit de herbronning van de PvdA in het aandacht vragen voor de meerwaarde en kwaliteit van het samenleven. De gedachte was om in gesprek met de boven genoemde geestverwanten hier samen een boek over te schrijven. Maar ja, tegenwoordig in de tijd van individualisering schrijft iedereen zijn eigen boek. Rest ons niet anders dan vanuit de samenleving aan een nieuwe beweging van onderop te werken.

We spreken nog af dat we in principe op 23 februari in de harmoniezaal in Oirschot samen met Job Cohen (?) een politieke avond te organiseren met als thema Een vitaal platteland als baken van rust voor de Brainport!?

Aan de keukentafel

Een stukje voor mijn weblog van Jeroen Dijsselbloem ontvangen:

Afgelopen donderdag was ik bij Raf Daenen. Ze zeggen we dat je aan de politiek geen vrienden overhoudt, maar ik hoop zeer dat dat niet klopt. En dat ik Raf over vele jaren, als ik allang uit de politiek ben, nog regelmatig spreek.
Steeds meer mensenin de PvdA beseffen dat de libertaire nadruk op individualisme tegen zijn grenzen aanzit. En er al te vaak over heen gaat. Denk aan het onbegrensde graaien aan de top, of het ongetemde gedrag tijdens Oudjaar. De oorsprong van deze vormen van "zelfontplooiing" ligt in de jaren zestig toen de beklemmende normen van de gemeenschap werden afgeworpen. Het individu moest de ruimte krijgen. De overheid was nog steeds heel belangrijk voor sociaaldemocraten uit die tijd, maar vooral in het leveren van datgene waar het individu recht op had. En verder wegwezen. Geen plichten. En het individu was natuurlijk ontslagen van zijn horizontale 'verplichtingen' ten opzichte van andere medeburgers.
Veel van onze nutsbedrijven, van ziekenhuizen en scholen tot corporaties, zijn ooit ontstaan vanuit die horizontale betrokkenheid tussen burgers onderling. Maar geleidelijk aan is alles via de overheid gaan lopen. Corporaties dienden niet langer hun bewoners, voorheen lid van de vereniging, maar legden slechts verantwoording af aan de overheid. De oriëntatie ging omhoog en steeds minder naar de mensen waar het toch om begonnen was.
Rechts hekelt de afhankelijkheid van burgers van instituties en de overheid en stelt daar eigen verantwoordelijkheid tegenover. Red uzelf. Ons verhaal is mensen alleen goed en veilig kunnen functioneren in sociale verbanden. De overheid moet zich niet terugtrekken om het individu aan zijn lot over te laten maar om weer ruimte te bieden voor nieuwe gemeenschapsvorming.
Eén voorbeeld: in de Jeugdzorg grijpen we steeds sneller en verder in. "We" zijn in dit verband professionals namens de overheid. We halen kinderen uit hun sociale omgeving, zetten ouders aan de kant. Terwijl veel problemen juist kunnen worden opgelost door de sociale omgeving van het gezin in te schakelen. Pieter Hilhorst, de VARA-Ombudsman, schreef het mooi in de Volkskrant eind december: Links moet inzetten op sociale veerkracht en zelfredzaamheid (zie www.stadinbeweging/wikistad). Klassiek sociaaldemocratisch.
Daarover sprak ik met Raf aan zijn keukentafel. De houtkachel aan, de sneeuw op het veld. Gelijkgezinde geesten. We waren er snel uit.

Ouderen als kracht van de Kempen

Blijven de Kempische ouderen actief en betrokken investeren in hun samenleving!?

‘Meedoen’ is de boodschap. Maar als het om ouderen gaat, gaat de discussie toch vooral over langer werken of (meer) maatschappelijke inzet. Meedoen betekent ook: het onderhouden van sociale contacten, deelnemen aan verenigingen, gebruik maken van de digitale snelweg, kortom: deel uit maken van de samenleving.

Wat kunnen gemeenten en provincie bijdragen aan de participatie van ouderen?

Veel ouderen zijn actief als vrijwilliger en mantelzorger. Opvallend is dat van de 50-plussers die op dit moment geen vrijwilligerswerk of mantelzorg verlenen een groot deel aangeeft dat wel te willen doen als men daarvoor gevraagd zou worden. Voorwaarde is dat er Aansluiting moet zijn bij de persoonlijke motieven. Activiteiten moeten in te passen zijn in de persoonlijke situatie van de potentiële vrijwilliger. Om aan te kunnen sluiten bij wat iemand zou willen doen, wat iemand kan en welke mogelijkheden iemand heeft (bv in tijd), moet worden geïnvesteerd in werving via persoonlijk contact. Voor gemeenten zou het goed zijn om regels en verplichtingen onder de loep te nemen en te beoordelen op noodzakelijkheid en effectiviteit voor het betreffende vrijwilligerswerk.

Mensen zien het zorgen voor elkaar nog steeds als iets vanzelfsprekends: men ‘rolt erin’ als men iemand kent die hulp nodig heeft. Het is dus van belang dat de sociale infrastructuur van een buurt/wijk leidt tot meer onderling contact: het moet weer normaal worden om elkaar ‘te kennen’. Gemeenten kunnen hierbij een rol vervullen door initiatieven op wijk- en buurtniveau te stimuleren. Daarmee valt tegelijkertijd een slag te maken in het tegengaan van eenzaamheid. Wanneer mensen er op uit moeten om sociale contacten te onderhouden lopen ze vaak tegen problemen met vervoer aan. De verschraling van het openbaar vervoer in met name de plattelandsgebieden is voor velen duidelijk merkbaar. Voor de provincie dus een punt van aandacht.

Steeds meer 50-plussers beschikken over een computer. Niet alleen kan de computer worden gebruikt voor het verstrekken van informatie, maar bijvoorbeeld ook om sociale contacten te onderhouden wanneer mensen minder mobiel zijn.

Kortom ouderparticipatie en zorgen voor elkaar de smeerolie van een vitale samenleving, dus blijven investeren in elkaar.