Liberale problemen verrechtsen de samenleving

De politieke agenda wordt dagelijks gekenmerkt door gebrek aan vertrouwen en door de analyse van vermeende partijpolitieke intriges. Populisme, opportunisme en machtspolitiek vieren hoogtij. We worden geregeerd door de waan van de dag, doemsenario’s en angst. Ondertussen worden dreigen de lasten van de economische crisis afgewenteld te worden op de schouder van de gewone man; die mag inleveren.

Sociale partijen die de lasten van de economische crisis voor de gewone burger willen verlichten, worden met oneliners om de oren geslagen, en lijken niet in staat om een goed alternatief te bieden.

In de geliberaliseerde samenleving hebben bankiers en graaiende bestuurders ons financiële systeem fundamenteel ontregeld, maar ze komen er allemaal mee weg. Het schuldprobleem waarmee ze de samenleving hebben opgezadeld, zoals het probleem met de pensioenfondsen mogen we met z’n allen oplossen.

Intussen gaat het liberale feestje van privatisering in de zorg, het onderwijs en andere basisinfrastructuren gewoon door. Doorgeschoten privatisering en de marktwerking zorgen ervoor, dat de gewone burger zich regelmatig in de kou voelt staan.

Vanzelfsprekende voorzieningen in de leefwereld zijn niet meer vanzelfsprekend, de burger wordt steeds aangesproken op het feit dat hij zelf de goede keuzes uit de ondoorzichtige mogelijkheden moet maken. Dat heet dan eigen verantwoordelijkheid. Het gevolg is dat mensen zich niet langer thuis voelen in de eigen leefomgeving. Steeds meer regeert bij de gewone burger de angst. Angst voor verlies, of niet mee te kunnen in de vaart der volkeren wordt het sterkst ervaren in (kwetsbare) wijken en buurten. De kloof tussen arm en rijk en tussen handige en minder handige gebruikers van het systeem neemt toe.

Het valt niet te ontkennen het migratieprobleem boezemt veel mensen angst in. Maar ook dit fenomeen,vindt zijn oorsprong in een liberale dynamiek. Ondernemers zijn immers op zoek naar de goedkoopste arbeidskrachten, en vinden die in landen met lagere lonen. De lange termijn problemen, zoals meer uitkeringen, meer psychische nood en meer spanningen in bepaalde wijken worden voor het gemak op het collectief afgewend. De toekomstproblemen met Oost-Europese migranten zijn voorspelbaar.

Bij de oplossing voor de uitwassen van de economische crisis mogen we allemaal in solidariteit meebetalen. En dan liefst nog met als uitgangspunt “de sterkste schouders belasten we het minst”.

De liberale (logica) oplossingen voor de crisis zijn helemaal niet zo logisch. Maar wanneer angst regeert, en de problemen ons boven het hoofd dreigen te groeien, hebben populistische oneliners het effect van wonderolie.

Als sociaal democraat wil ik burgers aan kunnen spreken op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dat kan echter alleen wanneer we in de politiek bestuurlijke wereld voorbeeld gedrag vertonen en afspraken maken over moreel, sociaal economisch fatsoen. De witte boorden praktijken aan banden leggen. De vervuiler betaald geld niet alleen op voor het milieu maar ook voor onze sociaal economische samenleving.

Raf Daenen Fractievoorzitter PvdA Oirschot

Toenemende tweedeling vraagt om eerlijke keuzes

op 28 april 2011   Job Cohen

De toenemende tweedeling in de samenleving baart me grote zorgen. De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) constateert in haar advies Nieuwe ronde, nieuw kansen dat de Nederlandse samenleving beweegt in een richting waarin hoger- en lager opgeleiden gescheiden van elkaar leven en elkaar steeds minder tegenkomen in de buurt of op school. We moeten juist voorkomen dat deze kloof steeds groter wordt en dat mensen steeds meer langs elkaar heen gaan leven. Het is mijn ambitie mensen te laten meedoen.
De wijkaanpak heeft de afgelopen jaren laten zien dat dat mogelijk is. Tal van initiatieven en ideeën van bewoners zijn uitgevoerd. Mensen voelen zich weer verantwoordelijk voor hun eigen buurt en hebben er invloed op. Een ander voorbeeld is de aanpak van de economische crisis met als resultaat dat Nederland de laagste werkloosheid van Europa heeft.
De keuzes van dit kabinet leiden tot een grotere kloof tussen laag- en hoogopgeleiden. Mensen met een arbeidshandicap worden aan hun lot overgelaten en raken afhankelijk van de bijstand. De bijstand gaat omlaag. Door de bezuinigingen op het passend onderwijs krijgen kwetsbare kinderen niet meer het onderwijs dat ze nodig hebben. Door het wegbezuinigen van de inburgering maken veel mensen niet meer de eerste stap in het Nederlandse onderwijs.
Het kabinet laat laagopgeleide mensen in de steek. Het grijpt niet in en ondersteunt niet, maar kijkt weg. Dat moet en kàn eerlijker. De wijkaanpak en de aanpak van de economische crisis hebben dat bewezen. Ik zal het kabinet daarom blijven bestoken met alternatieven en eerlijkere keuzes.

De toekomst van het sociaal werk in Nederland

Burgerkracht. De toekomst van het sociaal werk in Nederland

De toekomst van de welzijnssector is allerminst zeker, en in zijn huidige vorm voldoet het welzijnswerk niet meer. Institutioneel en financieel staat de welzijnssector voor de opdracht om tot een nieuw model van welzijnswerk te komen. Maar hoe moet dat model eruitzien en welke wijzigingen in het huidige stelsel zijn daarvoor nodig?
In het onderzoeksessay Burgerkracht. De toekomst van het sociaal werk in Nederland schetsen Nico de Boer en Jos van der Lans in opdracht van de
Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling, een nieuw perspectief voor de welzijnssector. Hun essay laat zien waar de pijnpunten en dilemma’s maar ook de perspectieven en keuzemomenten liggen voor het welzijnswerk

Liberale Ellende

Beste Markt Rutten ik wil je droom niet verstoren. Toch vind ik het belangrijk enige historisch feitelijkheid onder je aandacht te brengen. De liberale Pandemie heeft Nederland er niet beter op gemaakt.

Na de val van de Berlijnse Muur, tijdens zijn gloriedagen als fractievoorzitter van de VVD ging Frits Bolkestein er prat op dat het gelijk van het liberalisme nu wel onomstotelijk bewezen was. Nu tien jaar later worden we wereldwijd en op vele fronten geconfronteerd met de normloze uitwassen van een liberale vrije markt economie. Zorg, welzijn, onderwijs, energie en infrastructuur moesten aan de markt over gelaten worden.  Onder tussen zijn  er nu wel duizenden miljarden aan overheidsinvesteringen uitgegeven om hoog risico nemende banken in de lucht te houden. Ik kan het niet anders zien maar gehaaide liberale  systeemoplichters hebben de wereld huishouding ontregeld.

Kortom het oprukkend marktdenken heeft op vele fronten in de samenleving schade aangericht en wat  Markt Rutten betreft mag  de gewone man en vrouw er voor opdraaien!

Huiselijk geweld een zaak van mannen of ook van vrouwen??

Zowel mannen als vrouwen kunnen een aandeel binnen huiselijk geweld hebben, echter van de man wordt vaker verwacht dat deze zijn fout binnen huiselijk geweld inziet. Bij de vrouw wordt in mijn persoonlijke ervaringen binnen het algemeen maatschappelijk werk  minder stil gestaan bij haar mogelijke aandeel in de escalatie, waardoor het tot huiselijk geweld heeft kunnen komen. Op het moment dat een man geweld toepast is dit vaak op een fysiek manier, de vrouw zal eerder kiezen voor psychologische mishandeling. Wanneer in een huiselijk geweld melding blijkt dat de vrouw ook een aandeel had in de vorm van huiselijk geweld en ze ontkend dit, dan wordt dit al snel als waarheid aangenomen. Er zijn landelijk situaties bekend waarin de man het slachtoffer blijkt te zijn van huiselijk geweld, echter wanneer ik kijk naar de hulpverlening zelf zijn er vrijwel geen hulpverleningstrajecten waarin de man het slachtoffer is, maar zijn het over het algemeen juist vrouwen die in een traject zitten. Vrouwen zijn mogelijk meer in beeld binnen de hulpverlening, omdat deze de hulpverlening eerder op de vrouw afgestemd zien of deze zelf opzoeken. Mannen gaan over het algemeen anders om met hun problemen, mannen praten eerder over feiten dan over gevoelens. Doordat de hulpverlening juist hoofdzakelijk gaat over gevoelens en emoties en het hoe en waarom sluit dit niet altijd even goed aan bij de man. Er wordt geprobeerd om mannen over het idee heen te krijgen dat deze hun problemen zelfstandig op moeten lossen en ook het taboe van mannenmishandeling, zodat ook deze de hulp gaan krijgen die ze verdienen op een manier die aansluit bij de man. Ik denk dat er gestart moet worden met het aanpassen van de hulpverlening bij huiselijk geweld om beter aan te sluiten bij mannen en dat mannen zich daardoor mogelijk eerder tot de hulpverlening wenden. Doordat er voornamelijk vrouwen werken binnen de hulpverlening zal er naar mijn mening meer verdieping moeten komen in werken met seksespecifieke hulpverlening. Ik vindt dat hier zowel tijdens de opleiding als in het werkveld veel meer aandacht aan besteed moet worden. Ook in de reclamespotjes van het steunpunt huiselijk geweld op de televisie vind ik dat er meer aandacht moet komen voor mannenmishandeling, hier is voornamelijk te zien dat een vrouw of kind het slachtoffer is en de man de dader/geweldpleger.

Amanda van Beers student 4 MWD

Actieve meeting Young professionals in zorg en welzijn

26-05-2011

Waardoor raak jij bevlogen?

Georganiseerd door de Young Professionals van de Provinciale Raad Gezondheid.

"We zien in ons werk vaak dat jonge werknemers niet op hun kracht werken, zich inhouden en in sommige situaties zelfs hun bevlogenheid, inspiratie en uitdaging verliezen. Juist in deze tijd waarin we voor grote veranderingen staan in  zorg en welzijn, vinden wij het belangrijk dat jonge professionals in onze sector- met hun vaak kritische en frisse kijk - een actieve rol spelen.  We willen een ontmoeting, door en voor  jonge professionals in zorg- en welzijn. Een ontmoeting om elkaar te inspireren en met elkaar te zoeken naar manieren om een actieve bijdrage te leveren aan  de vernieuwingen in onze sector. Met passie en bevlogenheid."

• Ben jij een jonge professional werkzaam in de zorg- en welzijnsector?
• Wil je met passie en bevlogenheid (blijven) werken?
• Ben je op zoek naar inspiratie en energie van andere jonge professionals?
• Wil je nieuwe contacten opdoen?
• En nieuwe en creatieve mogelijkheden ontdekken die nu buiten je bereik lijken te liggen?

Kom dan op donderdag 26 mei 2011 naar de actieve meeting ‘Willen + Kunnen + Durven = DOEN!' in het Provinciehuis van Noord-Brabant te 's-Hertogenbosch.
 Aanmelden kan tot 16 mei 2011

http://www.provincialeraadgezondheid.nl/actueel/conferenties/Actieve_meeting_Young_Professionals_in_Zorg_en_Welzijn_26_mei_2011_.html?id=393

Monument in 't Groen: Betrouwbare overheid!?

 

 

Situatie Kattenbergse steeg, Opmerkingen richting Raad en College

Beste collegea, ik voel me eigenlijk niet erg serieus genomen in deze en als we het nu over intergriteit hebben dan is  zorgvuldig omgaan met illegaliteit en handhaving de basis van een vertrouwen wekkende overheid. Volgens onze informatie geld tot op heden het oude bestemmingsplan  en is hier wel degelijk sprake van de verplichting tot een project besluit (nieuwe art. 19). Dit is wat mij betreft al de 3de keer dat het college illegaliteit gedoogd en men is zelf niet bereid om een bestuurlijke sanctie op te leggen. Ik heb hier geen woorden voor en heb ook geen zin om steeds met een kluitje in het riet gestuurd te worden! Het ene moment klappen we in de handen wanneer een raadslid zijn consequenties trekt omdat hij illegaal heeft gehandeld, maar waar het eigenlijk om gaat is het sanktioneren van de illegale daad en dat doen we in deze situatie steeds niet. Weet u waarom? ik niet.

Autonomeontwikkelingen, vragen aan het college

Lees ik het goed, in het Brabantsdagblad van 20 april 2011 staat dat de provincie geen eisen heeft geformuleerd op het terrein van volksgezondheid, leefmilieu,  natuur en landschap als het gaat om  lopendezaken en dat dit zelfde het geval is als het gaat om de 66 autonomeontwikkelingen in verwevingsgebieden (Huigevoort, Heiakkers etc.)? Klopt dit en zou mijn eerder verwoorde angst dan toch bewaarheid worden? De gemeente gaat mee bij het indienen van 10 autonomeontwikkelingen, om de verantwoordelijkheid bij de provincie te leggen. De provincie doet belangrijke toetsingen in het kader van duurzaamheid niet en de gemeente kan straks niet anders dan toch instemmen, want ander kost het toch nog knaken. Hadden we in Oirschot dan toch maar die durzaamheids toetsen geeist??

Integriteit, handhaving en autonome ontwikkelingen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opmerking 1: Situatie Kattenbergse steeg

Beste collegea, ik voel me eigenlijk niet erg serieus genomen in deze en als we het nu over intergriteit hebben dan is  zorgvuldig omgaan met illegaliteit en handhaving de basis van een vertrouwen wekkende overheid. Volgens onze informatie geld tot op heden het oude bestemmingsplan  en is hier wel degelijk sprake van de verplichting tot een project besluit (nieuwe art. 19). Dit is wat mij betreft al de 3de keer dat het college illegaliteit gedoogd en men is zelf niet bereid om een bestuurlijke sanctie op te leggen. Ik heb hier geen woorden voor en heb ook geen zin om steeds met een kluitje in het riet gestuurd te worden! Het ene moment klappen we in de handen wanneer een raadslid zijn consequenties trekt omdat hij illegaal heeft gehandeld, maar waar het eigenlijk om gaat is het sanktioneren van de illegale daad en dat doen we in deze situatie steeds niet. Weet u waarom? ik niet met vriendelijke groet Raf Daenen

 

Vraag 2: Toetsing autonome ontwikkelingen 

Lees ik het goed in het Brabantsdagblad van 20 april 2011 staat dat de provincie geen eisen heeft geformuleerd op het terrein van volksgezondheid, leefmilieu,  natuur en landschap als het gaat om  lopende zaken en dat dit zelfde is als het gaat om de 66 autonome ontwikkelingen? Klopt dit en zou mijn eerder verwoorde angst dan toch bewaarheid worden?

De gemeente gaat mee om de verantwoordelijkheid bij de provincie te leggen, de provincie doet belangrijke toetsing in het kader van duurzaamheid niet en de gemeente kan straks niet anders dan toch instemmen, want ander kost het toch nog knaken. Haden we dan toch maar die durzaamheids toetsen geeist??

Is een dialoog mogelijk over het perspectief van de veehouderij?

Waar willen we als Provincie Noord Brabant met betrekking tot onze veehouderij op inzetten? We kunnen er niet om heen dat de intensieve veehouderij de Brabantse natuur, het milieu en de gezondheid van mens en dier belast. Met andere woorden, we hebben te veel en een te grote concentratie van varkens en kippen op een te kleine ruimte met alle gevolgen van dien.

De kracht van Brabant zit in een parkachtig landschap gekoppeld aan een eigen historische identiteit. We hebben een meer dan gemiddelde kennisinfrastructuur  en een sociaal economisch klimaat waarbij het agrarisch gezinsbedrijf en de familiecultuur Brabant maakte tot het land waar het leven goed is.

Zoekend naar realistische perspectieven.

Het louter denken vanuit economische belangen vereist een alternatief. Dat alternatief behelst het investeren in een boerenstand die is gericht op kwaliteit in plaats van kwantiteit.

De reconstructie van het Brabantse platteland heeft veel goeds gebracht. De kwaliteit van het Brabantse landschap is aanzienlijk verbeterd. Helaas hebben we de ontwikkelingen m.b.t. de grootschaligheid en de mega industriële ontwikkeling in de intensieve veehouderij verkeerd beoordeeld en over het hoofd gezien.

Als we nu niet krachtig ingrijpen dan hebben we straks alleen nog een 100-tal industriële intensieve veehouderijbedrijven over. Dit vooruitzicht verklaart de maatschappelijke weerstand (33.000 handtekeningen voor het burger initiatief Borsboom tegen intensieve veehouderij), die we serieus moeten nemen en op zijn waarde moeten schatten.

Voorwaarden tot een dialoog over een realistisch toekomstperspectief.

Het is dringend nodig om de dialoog aan te gaan tussen boeren en burgers die begrijpelijkerwijs elk vanuit hun eigen belang handelen of reageren. Voorwaarden voor een productieve dialoog zijn:

Bestuurders die een duidelijk standpunt innemen en zich niet verschuilen achter onderzoeken, maar die welzijn en zorg voorop stellen en niet financiële en juridische kaders. Om de maatschappelijke dialoog aan te gaan hebben we behoefte aan creatieve, zoekende en samenwerkende bestuurders met lef. Bestuurders die de confrontatie met de voedsel- en voedingsindustrie niet uit de weg gaan. De boeren, hun adviseurs en het ZLTO als belangenbehartiger, moeten zich kunnen en willen verplaatsen in de beleving en de werkelijkheid van de burgers in het buitengebied. Kennisinstellingen (HBO’s en Universiteiten) leveren input als het gaat om kennis en ontwikkelingen over maatschappij, gezondheid, technologie en economie.

Niet alleen de boeren maar de hele keten moet aangesproken worden op hun verantwoordelijkheden. Immers, naast de consument bepalen de banken (RABO), de veevoederindustrie (CEHAVE), de medicijnindustrie (AUV), de vleesindustrie (VION), de voedingsconcerns (Campina, AH, Unilever) de richting die de veehouderij uitgaat. Burgers en maatschappelijke organisaties die garant staan voor een gezonde samenleving, maar die tevens het lef hebben medeburgers te confronteren met de consequenties en het perspectief van eigen keuzes moeten aan het debat deelnemen.

Geconstateerd moet worden dat wanneer partijen niet bereid zijn de hakken uit het zand te trekken en de eigen verantwoordelijkheid op te pakken, een dialoog niet tot resultaat kan leiden. In dat geval zal het samenbrengen van partijen mogelijk zelfs tot verdere polarisatie leiden.

De dialoog moet gevoerd worden met als perspectief een gezond en toegankelijk platteland, waar de boer weer boer kan zijn, en zijn verantwoordelijkheid voor mens, dier en natuur serieus neemt. De boer kan gesteund door maatschappelijke partners en een krachtige overheid op meer ambachtelijke wijze zijn beroep uitoefenen, met nadruk op kwaliteit. De burger waardeert dit in zijn koopgedrag en kan van het mooie platteland genieten. De markt met al zijn partners zal zich dan vanzelf moeten richten naar de maatschappelijke norm van kleinschaligheid en onderscheidende producten.

Raf Daenen docent maatschappelijke ontwikkeling Fontys

Gemeenten bezuinigen op WMO

Uit blad Zorg en Welzijn

Gemeenten zijn van plan om de bezuinigingen van 200 miljoen euro op de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) voor het grootste deel af te wentelen op de hulpbehoevenden. Dat blijkt uit een rondgang van advies- en onderzoeksbureau Doteye onder gemeenten.

Het meeste geld willen de gemeenten besparen door de eigen bijdrage te verhogen en voorzieningen te versoberen. Bijvoorbeeld door minder scootmobiels te verstrekken. Gemeenten zeggen meer gebruik te willen laten maken van busjes voor collectief vervoer,’ aldus een woordvoerder van adviesbureau Doteye.

Uitvoering
Het bureau ondervroeg 250 Wmo-beleidsmedewerkers en hoofden van sociale zaken van gemeenten over hun plannen met betrekking tot de uitvoering van de bezuinigingen. De bezuiniging van 200 miljoen euro en de daarbij horende maatregelen gelden voor de beleidsperiode 2012-2016.

Mantelzorgers
Daaruit blijkt ook dat gemeenten meer beroep willen doen op de eigen verantwoordelijkheid van mensen die hulp nodig hebben. Mantelzorgers moeten vaker worden ingezet, bijvoorbeeld voor hulp in de huishouding of voor vervoer.

Aanbestedingen
Naast de bezuinigingen die rechtstreeks afgewenteld worden op de burger, kijken gemeenten ook waar ze in de uitvoering kunnen bezuinigen. Het personeel wordt bijvoorbeeld anders ingezet en er wordt kritischer naar aanbestedingen gekeken. Het effect is dat gemeenten verder op zoek gaan naar de goedkoopste optie. Dit beleid heeft de afgelopen jaren al ingrijpende gevolgen gehad voor thuiszorgwerkers en cliënten bij de inzet van de huishoudelijke hulp.

Maatschappelijke zorg
De Wet maatschappelijke ondersteuning is in 2007 ingevoerd. Onder de Wmo wordt door gemeenten de maatschappelijke zorg geregeld voor bijvoorbeeld zieken, chronische patiënten, gehandicapten en ouderen. De bedoeling is dat mensen langer thuis kunnen blijven wonen in plaats van in een verzorgingsinstelling

Commentaar

We slaan de plank andermaal helemaal mis, We beginnen zoals gewoonlijk te jammer aan het eind en vergeten te verwoorden aan de voorkant wat we willen en hoe we hier aan gaan werken.

Vanuit WMO kunnen we juist werken om zelf-oplossend vermogen, zelfhulp, participatie, zelforganisatie en sociaal ondernemerschap te versterken. Professionele voorzieningen/professionals kunnen dit ondersteunen, daarop aan te sluiten, te rade gaan bij burgers. Zolang sturen op geld belangrijker is dan werken vanuit visie zal de client blijven claimen.

´Meer doden door bezuiniging brandweer´

Door de regionalisering van en de bezuiniging bij de brandweer zullen bij grote branden vaker dodelijke slachtoffers vallen. Dit komt doordat de brandweerwagens er gemiddeld langer over zullen doen om bij de brand te komen. Daarvoor waarschuwt de belangenvereniging van brandweervrijwilligers VBV.

Uiterste grens

Voorzitter Cees van Beek van de VBV heeft maandag een bericht daarover in het AD bevestigd. ´De aanrijtijden van de brandweer worden in veel gebieden opgerekt tot de uiterste grens van 18 minuten’, voorspelt Van Beek. Dit komt onder meer doordat kleinere kazerneposten gaan verdwijnen.

Leegloop

De VBV waarschuwt ook voor een leegloop onder vrijwilligers als het kabinet zijn plannen doorzet. ´De kans is niet alleen groter dat er meer slachtoffers vallen in de brandende objecten, maar ook onder de brandweerlieden’, aldus Van Beek

Asociale Liberale ellende en dwingelandij

Bij de komende fractie en raadsvergadering staan er weer belangwekkende punten op de agenda.

Te weten: Toekomst Visie, monumentenbeleid, erfgoed, kaderstelling WMO en het woningbouwprogramma.

Als PvdA hebben we de indruk dat er bij de Toekomstvisie goed geluisterd is naar de bevolking, “Oirschot duurzaam monument in het Groen, met een eigen kleur in regionale samenwerking”.

Echter op het moment dat er concreet invulling gegeven moet worden aan monumentenbeleid, of toetsing autonome ontwikkelingen Intensieve Veehouderij (geen enkel bedrijf beschikte op het moment van indienen over een volledige duurzaamheidtoets) dan geeft de coalitie van CDA, VVD, D66 en GM niet thuis. De Motie Mauser is al jaren verantwoordelijk voor de sloop en verminking van verschillende historisch waardevolle panden. Het CDA en Dorpsvisie hadden met onze goedkeuring een motie voorbereid om echt werk te maken van monumentenbeleid. Wat schets onze verbazing na een dwingend mailtje van VVD’er Ad van de Sande trok het CDA zijn Keutel in bij het ongedaan maken van de Motie Mauser.

Erger nog is de landelijke Liberale dwingelandij als het gaat om bezuinigingen op sociale voorzieningen, zorg, WMO en (arbeid)participatie van mensen met een beperking. Ronduit asociale liberale ellende. We kunnen in Oirschot bij de WMO kaderstelling wel ons stinkende best doen om als gemeenschap zo goed mogelijk voor elkaar te zorgen. De landelijke coalitie van VVD en CDA wentelt de ellende alleen maar af op de kwetsbaren in de samenleving.

Om tegen gas te bieden aan de liberale en Ellende en dwingelandij en te knokken voor een sociaal duurzaam monument in het Groen heeft de huidige PvdA fractie behoefte aan steun en nieuwe actieve burgerraadsleden.

Blijf niet aan de kant staan en kom naar onze Boeiende fractievergadering op 21 april om 20u in  café de Kemphaan te Middelbeers dan hebben we het erover.

Afra Pronk

Raf Daenen 0646298931

Plaats de beste en meest ervaren professionals in de uitvoering

De overheveling van de jeugdzorg naar gemeenten kan alleen slagen als er een andere zorgvisie aan ten grondslag ligt. Minder individuele interventies op basis van risicotaxaties, meer versterking van sociale netwerken en een betere inzet van ervaren professionals op het moment dat het probleem nog niet escaleert. Dat schrijft de RMO in zijn briefadvies Bevrijdend kader voor de Jeugdzorg 
De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling adviseert regering en parlement over sociale verhoudingen in Nederland.

Plaats de beste en meest ervaren professionals in de uitvoering
De laatste jaren is de overheid zich met name gaan richten op de organisatie en sturing van de jeugdzorg. Daarbij heeft zij zich onvoldoende gerealiseerd dat dit op het niveau van de professionele praktijk moeilijk, zo niet onmogelijk sturen is. De relatie tussen professional en cliënt of burger is vooral een sociaal-interactieve relatie, die zich moeilijk laat standaardiseren en 8 Bevrijdend kader voor de jeugdzorg protocolleren. Professionals ervaren dat ook zo en geven aan dat ze steeds meer in een spagaat terechtkomen tussen enerzijds de zorgbehoeften van de cliënt en anderzijds de sturing vanuit de eigen organisatie (ceg 2009).

Na jaren van vraaggericht werken is er in de jaren negentig van de vorige eeuw een verzakelijking in de maatschappelijke dienstverlening opgetreden. Dat heeft in de jeugdzorg geleid tot een benadering waarin evidencebased werken en gebruiken van effectieve methoden bepalend zijn voor de interventie. Deze benadering is zo sterk gaan overheersen dat overheden bij voorkeur programma’s en methoden inkopen waarbij wordt geclaimd dat ze evidencebased zijn. Evidencebased werken is daarmee synoniem geworden voor professionaliteit (Van Montfoort 2008). Maar opvoeden en de ondersteuning daarbij van professionals is niet vast te leggen in protocollen en standaardoplossingen. Bovendien is de professional ook zelf onderdeel van de sociale interactie met zijn de hulpvrager en zal hij voortdurend situaties en dilemma’s moet inschatten en keuzes moeten maken. Opvoeden laat zich niet vangen in een keten van probleem – diagnose – indicatie – behandeling – klaar. Dat vereist sensitiviteit van de professional en deskundigheidsbevordering vanuit de overheid (De Winter en Schottelndreier 2010).

In een aanpak vanuit de versterking van de sociale omgeving zouden professionals ouders in de eerste plaats moeten stimuleren naar het eigen netwerk te kijken (zoals beoogd met de Eigen Kracht Conferenties). Maar in de huidige consultatiebureaus, ouder-en-kindcentra en het onderwijs heerst een zekere handelingsverlegenheid. Die is een gevolg van eerdergenoemde overmatige aandacht voor sturingsvragen, evidencebased werken en individuele interventies waarbij probleemgevallen apart worden gezet. Het is tijd om deze trend te keren en de professional weer ruimte te geven voor hulpverlening dicht bij het gezin. Onderdeel daarvan is minder investeren in residentiële zorg en meer in lichtere en zwaardere ambulante  ondersteuning thuis. Dat kan vanuit de sociale omgeving of vanuit een goed opgeleide en toegeruste professional die, in de woorden van kinderrechter Anita Leeser, als ‘een rots in de

branding’ voor het gezin kan werken (De Fauwe 2008). De overmatige aandacht voor sturingsvragen komt ook tot uitdrukking in de kennelijke onderwaardering van beloningen voor de professional in de uitvoering. De meeste senior professionals of docenten verdwijnen vaak naar het (midden)management van een instelling of school, omdat dat meer aanzien en financiële beloning geeft. De beste professionals zouden meer (belonings)prikkels kunnen ontvangen als ze juist niet naar het management doorstromen, maar in de uitvoering blijven. Op den duur zou dit kunnen leiden tot een andere invulling van het functiegebouw.

De tijd is rijp:

De PvdA een partij van gewone mensen voor gewone mensen

Terug naar de gewone mensen partij moet de PvdA zich ontdoen van haar graaiend bestuurlijk imago en het beeld van de partij niet laten bepalen door huidige en voormalige bestuurders die dit imago representeren (Kok, Bos, de Waal, etc.).

Na drie net- niet verkiezingen op basis van een niet PvdA-eigen sociaal-liberaal profiel wordt het tijd duidelijke keuzes te maken voor wie wij als PvdA staan, wat we willen betekenen voor mensen en hoe we hier vorm aan denken te geven. René Cuperus maakt in zijn boek “de wereldburger bestaat niet”, een perfecte analyse van de problematiek van de PvdA. De pakkende subtitel: “Waarom de opstand der elites de samenleving ondermijnt”, geeft de kern van de problemen in de samenleving en dus binnen de PvdA als sociale volkspartij weer. Ook in wat later bleek zijn laatste artikel in NRC handelsblad van 12 april 2008 stelt Thijs Wóltgens: “links moet zich weer veel meer richten op het vraagstuk van de maatschappelijke verdeling”.

Het voortdurende debat over de zelfverrijking van topbestuurders of ondernemers, het integratieprobleem en de bedreigde identiteit van Nederland leidt tot de conclusie dat de maatschappelijke balans verstoord is. Over de oorzaak hiervan lopen de meningen uiteen. De globalisten van D66 en Groen Links wijten de verstoring aan de populistische invloed van Fortuyn, Verdonk of Wilders, die van Nederland een bange, gesloten samenleving hebben gemaakt. Maar ook worden verwijten geuit dat het neoliberale globalisme met een grenzeloze Europese uitbreiding de massamigratie heeft bevorderd, dat er een blind geloof is in marktwerking en de kenniseconomie, dat de verzorgingsstaat is uitgekleed en dat bij de bancaire crisis niet tijdig en goed is ingegrepen. Aan de ene kant zijn er winnaars die profiteren van globalisering door handig in te spelen op markt, innovatie en verplaatsing van productie naar lage loonlanden, en aan de andere kant de verliezers die de ontwikkelingen niet kunnen bijbenen, sociaal worden gedeclasseerd, en zich in de steek gelaten voelen. Bij hen ontwikkelen zich gevoelens van wrok en cynisme tegen de politiek en de kenniselite. De roep om Law and Order, om sterk leiderschap en de afkeer van buitenlanders is slechts een afgeleid gevolg van deze ontwikkeling.

De PvdA als brede sociale volkspartij

Als PvdA-ers hebben we gefaald om gewone mensen bij de grote veranderingen in onze samenleving het gevoel van rechtvaardigheid te geven, het gevoel dat men van ons als brede volkspartij op aan kan. De PvdA moet weer gaan staan voor gewone mensen. Politieke voortrekkers zoals Jeroen Dijsselbloem, Lilian Ploumen, Staf Depla, Co Verdaas, Jan Hamming etc., kunnen deze herbronningdiscussie van onderop uit de samenleving vorm geven. Zij kunnen zich onderscheiden door positief voorleven, dat wil zeggen dat ze het juiste voorbeeldgedrag vertonen. Je moet doen wat je zegt en zeggen wat je doet. Wij als betrouwbare voortrekkers in de samenleving hebben zorg voor gewone mensen, zij kunnen van ons op aan. Wij PvdA-ers zijn er voor gewone mensen en doen een sociaal en moreel appel op iedereen om zijn verantwoordelijkheid te nemen voor een gezonde gemeenschap, zodat we een sociaal vangnet kunnen bieden aan hen die niet of moeilijk in de huidige samenleving mee kunnen komen.

Jongeren na jeugdzorg: de verbinding naar volwassenheid

Voor professionals die met jongeren werken

Bron: Participatiewerkplaats Jeugd

Het boek Jongeren na jeugdzorg: de verbinding naar volwassenheid neemt het perspectief van de jongeren zelf als uitgangspunt. Jongeren die vanuit een kwetsbare positie voor de uitdaging staan om een zelfstandig leven op te bouwen. In dit boek wordt stilgestaan bij herstel van het gewone leven, de betekenis van sociale netwerken, betrokken professionals, vakmanschap, scharrelruimte en lerende netwerken. Een boek voor professionals die met jongeren werken. Professionals die hun vakmanschap willen versterken en begeleidingsvormen (verder) willen ontwikkelen waarvan jongeren en hun naasten zeggen: hier kan ik mee verder, dit helpt mij om te zijn of te worden wie ik wil zijn en op eigen benen te kunnen staan.

Dit  boek is een gezamenlijke uitgave van de Participatiewerkplaats Jeugd (onderdeel van Zorgbelang Brabant),  de Gezamenlijke Cliëntenraden Jeugdzorg in Noord-Brabant (CRJZNB) en de PRVMZ.  Deze publicatie is mogelijk gemaakt met een subsidie van de provincie Noord-Brabant.

Het boek is gratis te downloaden via http://www.praatmetons.nl/index.php?p=6&i=41&s=.

Over Linkse feestjes en Rechtse ellende

WMO

In de WMO gaat het o.a. over het overhevelen van taken vanuit de AWBZ naar gemeenten, zonder volledig bijbehorend budget. Het kabinet is voornemens om voor de decentralisatie richting gemeenten het budget met 5% te korten. Daarnaast komen er nieuwe functies en taken richting de gemeenten met geheel nieuwe doelgroepen die tot nu toe geen gezicht hadden voor de gemeenten. Denk aan de bewoners van verpleeghuizen en dagbesteding incl. begeleiding. Het scheiden van wonen en zorg zal zonder compensatiemaatregelen doorgevoerd worden. De WMO kantelt van voorzieningen- naar compensatiemodel. De financiële gevolgen hiervan zijn volstrekt ondoorzichtig. Het huidige verdeelmodel leidt tot voordeel- en nadeelgemeenten. De gevolgen voor de nadeelgemeenten samen met andere vormen van kortingen kan leiden tot verstrekkende gevolgen. 

Sociale Zaken

De kortingen op sociale zaken zijn eveneens enorm. Denk hierbij alleen al aan herkeuring van Wajongers, de financiële consequenties voor de sw-bedrijven en bedreiging van de werkgelegenheid daarin, invoering van het huishoudinkomen bij de bijstand (afhankelijkheidsrelatie tussen ouder-kind), beperktere instroom in de sw-bedrijven en de al bekende kortingen op re-integratiebudgetten en de volgende korting op het I-deel in de WWB.

Ook hier zijn de cumulatieve effecten volstrekt ondoorzichtig. Wat wel duidelijk is dat er een hernieuwde instroom in de bijstand zal plaatsvinden, in tegenstelling tot de afgelopen jaren van hard werken aan uitstroom vanuit de bijstand naar werk.

 Voor vragen en opmerkingen:

 Hans Spekman: tel. 06-18305708

h.spekman@tweedekamer.nl

 Mariëtte Hamer: tel. 070-3182710

m.hamer@tweedekamer.nl

 Jacqueline Kalk: tel. 06-51691177

jkalk@pvda.nl

Brandweer de Mierden

De dorpsraad Lage Mierde, Vakvereniging Brandweervrijwilligers (VBV) en de vrijwillige brandweer in Lage Mierde hebben samen een actieplan opgesteld voor behoud voor hun brandweerpost. De drie partijen hebben de koppen bij elkaar gestoken en zijn met een plan in drie stappen gekomen. Er wordt onder meer gevraagd om onafhankelijk onderzoek. Arie Muller van de VBV legt uit: "We gaan ervoor zorgen dat de site De Mierden Veilig beter gemodereerd wordt." Zo moeten bedreigingen, zoals die eerder op de site werden gepubliceerd, voorkomen worden. "Daarnaast gaan we zo snel mogelijk een avond organiseren waar alle raadsleden uitgenodigd worden. We willen ze informeren over de onderzoeken die in opdracht van de gemeente zijn uitgevoerd." Volgens Muller zijn er een aantal punten die inhoudelijk niet kloppen. Welke dat precies zijn, wil hij pas uit de doeken doen op de avond zelf. "Maar er zitten op z'n zachtst gezegd een aantal discrepanties in", aldus Muller. Daarnaast krijgen alle raadsleden een kopie van de reacties die geplaatst zijn onder het internetartikel, waar ook de bedreiging onder geplaatst was. "We willen zoveel mogelijk openheid van zaken geven."

Zet hem op jullie knokken voor de kwaliteit van de kleine gemeenschappen eigenlijk zouden jullie op handen gedragen moeten worden. Mensen die zich vrijwillig inzeten voor welzijn en veiligheid van de gemeenschap dat gooi je toch zo maar niet weg, succes

Paniek in de polder

Wat is er loos met het vanouds zo tolerante paradijs dat Nederland heet? Sinds een aantal jaren lijkt de 'clash of cultures' ook bij ons harde realiteit te zijn geworden. Was het multiculturele Hof van Eden enkel een luchtbel die met de zegetocht van de PVV luidruchtig is doorgeprikt?

In een reeks prikkelende beschouwingen over fortuynistische paradoxen, schaatsende moslima's, tragikomische heldinnen, wedergeboren verlichters en islamofobe populisten fileert Jos de Mul messcherp en met de nodige humor de wederwaardigheden van de vaderlandse politiek in het laatste decennium. Hij biedt een grondige analyse van de breed gevoelde onvrede met de 'interpassiviteit' van de parlementaire democratie en gaat in op de vraag of de victorie van Geert en de zijnen blijvende gevolgen zal hebben voor het Nederlandse politieke polderlandschap. Intrigerend is daarbij zijn pleidooi voor een seculier-polytheïstische staatspolitiek ('polytiek') die uitzicht biedt op een aanmerkelijk vrolijkere democratie.Een boek waarbij zowel rechts als links Nederland zich de vingers kan aflikken.

Hulp aan arme kinderen faalt'

 

 

Hulp aan kinderen in arme gezinnen faalt, zo concluderen jeugdinspectiediensten in het woensdag te verschijnen rapport 'één gezin, één plan'. Daarover bericht het dagblad Trouw.

Vele hulpdiensten

De inspectiediensten, verenigd in het Integraal Toezicht Jeugdzaken (ITJ), stellen dat hulpverleners vaak te kort betrokken zijn en langs elkaar heen werken. Gemeenten beschikken over vele hulpdiensten, bijvoorbeeld om mensen te helpen bij het wegwerken van hun schulden, maar grijpen pas in als een gezin in crisis verkeert. Volgens onderzoeksleidster Suzanne Rutz lost dit alleen op korte termijn iets op. 'Naar de oorzaken wordt niet gekeken. De kans op herhaling is groot.'

Slecht voor kinderen

In totaal leven 330 duizend kinderen in Nederland onder de lage-inkomensgrens van 1240 per maand voor één ouder en één kind. De lastige financiële situatie van gezinnen is slecht voor de ontwikkeling van kinderen, aldus Rutz. Ouders geven hun kinderen minder aandacht of hebben geen geld om hobby's of sportclubs te betalen. 'Veel kinderen schamen zich, armoede is een taboe.'

Eén vaste persoon

Volgens de Schiedamse Jeugwethouder Menno Siljee (PvdA) laat het onderzoek zien dat arme gezinnen het meest geholpen zijn bij één vaste persoon die de problemen coördineert. 'Wij helpen gezinnen ook wel goed, maar dit rapport laat zien dat de samenwerking tussen hulpverleners nog beter kan.'

De jacht op geluk brengt ongeluk

“De jacht op geluk brengt ongeluk”, luidt de kop boven een interview in De Volkskrant met de Franse cultuurfilosoof Pascal Bruckner. In de aanhef zegt hij verder dat hoe beter mensen het hebben, hoe ontevredener ze zijn en dat we gevangen zitten in een permanente vraag om méér.
Bruckner constateert dat de mens van nu het veel beter heeft dan de mens van pakweg een eeuw geleden. Alleen bestond er vroeger geen klaagcultuur en nu wel. Er heerst een gigantische onvrede in onze moderne, democratische maatschappij en dat is hét grote probleem. We willen meer geluk, meer liefde, meer vriendschap, meer geld, meer gezondheid. “Dat is de hel waarin we leven. We zijn zo geobsedeerd door onze jacht naar geluk dat we nooit zeker weten of we het nu wel of niet hebben bereikt. Daardoor is elke verkregen bevrediging discutabel, want we weten niet zeker of het niet toch nog beter had gekund, en of iemand anders niet toch gelukkiger is dan wij. En daardoor zijn we vrijwel nooit gelukkig”, zegt Bruckner.
Maar daar blijft het niet bij. Erger is misschien nog wel de vaststelling dat we het tij niet kunnen keren. Bruckner stelt dat de genots- en geluksdwang alleen maar verder zal toenemen. “In onze hedonistische cultuur zijn we zo ontzettend bezig met plezier en genoegen, dat het verkrijgen ervan corvee is geworden, iets waaraan je dagelijks moet sleutelen. De ziekte van vandaag is, dat het geluk werk is geworden.”
Ook het laatste citaat van Bruckner mag er zijn. “Bij geluk moet je een dubbele valstrik vermijden: de valstrik van de frustratie – want je krijgt nooit wat je wilt -, en de valstrik van de bevredigde behoefte: als je te veel hebt gehad, hoef je niet meer en slaat het verlangen om in afkeer.”

Heeft meer en strenger straffen zin?

De huidige maatschappelijke en politieke hoofdstroom vraagt om harder straffen van misdrijven. Daardoor  worden we geconfronteerd met twee  haaks op elkaar staande standpunten, enerzijds: “er moet strenger gestraft worden” en anderzijds “hard straffen heeft geen zin”.

Er zijn optimisten die geloven in het goede van de mens; mensen die de fout ingaan kunnen worden verbeterd. Daar wordt door pessimisten sterk aan getwijfeld.  Zij beschouwen de mens eerder als inherent slecht, en strakke opvoeding is nodig om mensen te behoeden voor de verlokkingen van het kwade. Optimisten en pessimisten hebben argumenten om het standpunt over hun mensbeeld te ondersteunen. Op dit moment lijkt het pessimistisch mensbeeld te overheersen. Er wordt veel gedebatteerd over ons strafstelsel en er gaat haast geen dag voorbij of onze regering kondigt een nieuwe sanctionerende en corrigerende maatregel af. We kunnen ons afvragen waarom. Een belangrijke reden zou zijn dat strenger straffen werkt. Maar is dat ook zo?

Moraal van het verhaal 

Bij straffen moet veel meer gekeken worden naar de totale context en de verwachte mogelijkheden tot gedragsverbetering. Ook de sociale omgeving en de confrontatie met het effect van de daad en met het slachtoffer zou meer in ogenschouw genomen moeten worden. Dat zijn inzichten vanuit de gedragswetenschappen. Vooralsnog overheersen harde symboolpolitieke maatregelen, omdat ze op een groot draagvlak mogen rekenen. De man in de straat krijgt het gevoel dat er eindelijk eens aangepakt wordt. In de Verenigde Staten is de zero tolerance politiek met open armen ontvangen. Maar nu komen ook de valkuilen van deze benadering in de openbaarheid, zoals willekeur van politie en justitie, het afbrokkelend vertrouwen in de overheid en het verplaatsen van aard en locatie van misdaad. Er is nog nergens aangetoond dat zwaar en lang straffen tot minder misdaad leidt. Het veel en hard moeten straffen legt eerder de zwakten van een samenleving bloot. Maar op dit moment is dit verhaal politiek niet verkoopbaar. We moeten daarom afwachten hoe lang het systeem van harder en strenger straffen, dat het nu zo goed doet, zichzelf kan bewijzen.

Willem Vermeulen psycholoog

Raf Daenen docent Maatschappelijke ontwikkeling

Veehouders dwingen Bernheze tot medewerking

DEN BOSCH (ANP) – De gemeente Bernheze moet nog donderdagavond bij de provincie Noord-Brabant ontheffing aanvragen voor de uitbreiding van acht veebedrijven boven anderhalve hectare, de grens die de provincie vorig jaar vaststelde. De kortgedingrechter in Den Bosch heeft dat donderdag aan het begin van de avond bepaald in een zaak die was aangespannen door de veehouders.

Weigering door het nieuwe college en de nieuwe gemeenteraad om de ontheffing aan te vragen is onrechtmatig, omdat het gemeentebestuur in de oude samenstelling altijd heeft meegewerkt aan de uitbreidingsplannen, oordeelde de rechter in een voorlopig oordeel.
Als de gemeente de ontheffingsaanvragen niet bij de provincie indient, kan een dwangsom van in totaal 800.000 euro worden opgeëist.
Ontheffingen voor uitbreiding boven de maximumgrenzen voor megastallen kunnen tot 1 april worden ingediend bij de provincie. De gemeenteraad van Bernheze ging woensdagavond in minimale meerderheid akkoord met het collegevoorstel om niet mee te werken aan de uitbreidingsplannen van de veebedrijven in Heeswijk-Dinther, Nistelrode, Loosbroek en Vorstenbosch.
Een gemeentewoordvoerder laat in een reactie weten dat de ontheffingen donderdagavond ‘onder protest’ worden aangevraagd.
De provincie beslist uiteindelijk of de acht aanvragen voldoen aan de criteria die Provinciale Staten vorige maand hebben vastgesteld. De veehouders moeten beschikken over een schriftelijke aanvraag en een concrete toezegging en medewerking van de gemeente aan de uitbreiding

 

De hier Boven beschreven situatie is vergelijkbaar met het besluit dat de raad in Oirschot afgelopen dinsdag wel genomen heeft en waar wij als PvdA tegen gestemd hebben. Echter waar het in de Oirschotse situatie afwijkt, is dat in Oirschot alle duurzaamheids toetsen negatief uitvielen op basis van slechte en onvoldoende onderbouwing en dat de landschappelijke inpassing onder de maat was, maar leg dat maar eens uit.

nieuwe generatie loverboys

Via internet weten loverboys tot wel drie keer sneller het vertrouwen te winnen van meisjes dan vroeger via het schoolplein. Samen met jongeren, deskundigen en slachtoffers kijkt de EO naar de werkwijze van deze nieuwe generatie loverboys.
De afgelopen jaren is er veel gesproken over loverboysproblematiek. Jaarlijks worden er ongeveer 200 slachtoffers geregistreerd. Volgens deskundigen is dit een topje van de ijsberg en doen veel slachtoffers geen aangifte. Angst is de belangrijkste reden om geen aangifte te doen.
Samen met jongeren, deskundigen en slachtoffers kijkt de EO naar de werkwijze van deze nieuwe generatie loverboys. Hoe zijn ze te herkennen? Hoeveel geven jongeren 'bloot' op internet? En hoe voorkom je in handen te vallen van een loverboy?
Het doel is om jongeren te laten nadenken over hun grenzen en wat ze kunnen doen om zichzelf te beschermen.

Kijk:
http://zappen.blog.nl/publieke-omroep/2011/03/30/marc-dik-presenteert-eo-thema-uitzending-loverboys