Hoe het werkt!
Als lokale politicus verbaas ik me er steeds weer over hoe afspraken met hogere overheden telkens wijzigen en opgerekt worden door de regelgeving net iets te veranderen.
Voor Oirschot als plattelandsgemeente gaat het gewoonlijk om de intensieve veehouderij. Het ene moment is het onderwerp “odeur units”, lees: ammoniakuitstoot, vervolgens betreft het de grootte van een bouwblok, dan weer gaat het om het aantal dieren en het gebruik van de best mogelijke technologieën.
Vandaag las ik in de krant dat Eindhoven Airport 3x zo groot kan worden. Dat betekent dat er belanghebbenden zijn die dit met alle kracht willen bevorderen. Volgens mij gaat dat onvermijdelijk gepaard met overlast voor de omgeving. In ons geval om Oirschot en de Beerzen.
Na de Alderstafel leken de grenzen helder en duidelijk. Eerst ging het over de vluchttijden, toen over aantallen vluchtbewegingen, vervolgens over geluidsnormen en andere vliegroutes of het gebruik van betere technologieën. In elk geval werd een grens gesteld van 10,8 km2 geluidsruimte.in 2020. Maar de drang om alsmaar meer en groter te willen is sterk. Het algemeen belang van gezondheid en milieu wordt maar al te gemakkelijk ingeleverd voor het ondernemingsbelang of economisch belang.
Zelf ben ik voorstander van duidelijke kaders die niet steeds weer worden opgerekt. Dan weet iedereen waar men aan toe is zodat grensoverschrijdend gedrag niet uitgedaagd en beloond wordt. Het kan toch niet zo zijn dat degenen met het meeste geld en invloed, en dus met de “beste adviseurs en juristen” steeds aan het langste eind trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten