We praten de hele dag over 16 miljard euro bezuinigingen.
We zagen hoe Rutte zich in allerlei bochten wrong, hoe De Jager alle politieke
fracties bezocht. Hoe Pechtold de opinieleider speelt en hoe Wilders de ouderen
als breekijzer voor zijn politiek probeert te gebruiken.
De werkelijke crisis zit dieper. Het grote graaien zit
ook in ons egoïstische zelf. De ander mag niets en wij willen alles. We
verstoppen ons liever achter de virtuele werkelijkheid van onze Iphone of Ipad
dan dat we de ander persoonlijk tegemoet treden. We claimen allerlei
voorzieningen van de overheid uit angst om te kort te komen, te lijden of dood
te gaan.
De huidige crisis wordt voortdurend neergezet als
economische crisis. Het gaat niet langer om recht, waarde of
verantwoordelijkheid maar alleen om geld, geld en nog eens geld. Wanneer
beseffen we dat de echte crisis een sociaal pedagogische crisis is? Wie heeft
het lef om de onderlinge betrokkenheid centraal te stellen? Zijn dat de nieuwe
leiders zoals Wintels (CDA) en Samsom(PvdA) of Sap en Slob? Het gaat om sober maar normbewust, ijverig en betrokken
leiderschap.
Wanneer we in onze kleine wereld van elke dag, wijk,
buurt, vrienden en verenigingen rondkijken dan weten we dat er nog veel
potentie, menselijk kapitaal in de samenleving is. Er is genoeg kracht en inzet
zonder bureaucratie en met verantwoordelijkheid. Er gebeuren mooie dingen waar
we met zijn allen beter van worden. In antwoord op de crisis biedt
voorbeeldgedrag perspectief. De pedagogische werking van samenleven,
samenwerken en samen leren kan de crisis keren. Investering in pedagogisch
kapitaal levert de oogst van menselijke vreugde en waarde en brengt ons weer
terug bij de diepere betekenis van ons mens-zijn.
Misschien valt er op 12 september echt wat te kiezen, de
keuze tussen, onbezonnen bezuinigingen, mooie woorden, verantwoordelijke
betrokkenheid en verantwoorde keuzes. De keuze tussen de angst om in te moeten
leveren of het leven samen durven te beleven!
Raf Daenen
en Willem Vermeulen; auteurs van het boek “Perspectief op een maatschappij in
crisis”
Wanhoop niet er zijn nog altijd mensen de het met je eens zijn ook als i dat alles wat ze zijn.
BeantwoordenVerwijderenVoelt bijna als een filosofisch betoog, ik wist niet dat je het in je had Raf!
BeantwoordenVerwijderen